United States or Samoa ? Vote for the TOP Country of the Week !


Φαίνουνται μα το ναι οι Πατέρες αυτοί σα γιγαντομάχοι αποφασισμένοι να καταστρέψουν τον Εθνισμό με τα όπλα του· ο Αθανάσιος μ' Αριστοτελική λογική, ο Βασίλειος μ' Ισοκράτικη δεινότητα κ' ευγλωττία. Είταν ο Βασίλειος γεννημένος στην Καισάρεια στα 329. Ο Γρηγόριος πάλε ο Ναζιανζηνός στα 331.

Μα οι Τούρκοι, είναι ξένοι καταχτητές, ήρθαν και θα φύγουν πάλι. Αυτοί τουλάχιστο δε θέλησαν ή δεν κατάφεραν ποτέ να πάρουν τη θρησκεία, τη γλώσσα, τον εθνισμό μας. Ενώ οι άλλοι λαοί που μας περιτριγυρίζουν και το θέλουν και το καταφέρνουν, Γι' αυτό είναι και πιο επικίνδυνοι από τους Τούρκους. Αλλά οι Τούρκοι δεν ξέρουν να φυλάξουν το έθνος μας από τις επιβολές, των τριγυρινών εθνών.

Τίποτις καινούριο, τίποτις τολμηρό. Μάλιστα είχε και τιμωρία. Αν πήγαινες κατά τον εθνισμό, κατατρεγμός· αν κατά την αίρεση, πάλε κατατρεγμός. Α γράφηκε και τίποτις με κάποια ζωή, πάλε από εθνικούς γράφηκε, καθώς άξαφνα τα στοϊκά συγράματα της εποχής εκείνης. Μα α δεν έχουμε Ιλιάδες κι Οδύσσειες, δεν είναι δα και τόσο αχαμνά μερικά έργα του τέταρτου και του πέμτου αιώνα.

Ως και τη μαγείρισσά του από τη λεύτερη Άντρο την είχε φερμένη. Πήγαινε κάθε βράδυ στη «Λέσχη» και διάβαζε τις εφημερίδες ώσπου να ψηθή το φαεί. Κ' έτσι μάζευε μέσα του εθνισμό. Τέτοιους «Έλληνας» θα ξέρης πολλούς. Άλλους από φιλότιμο, κι άλλους από συφέρο. Έβαλαν κι αυτοί τη λιονταρήσια τους την προβειά. Η προβειά τους έχει, θα πης μερικές τρύπες, — παλιάς ψώρας σημάδια.

Είπαμε αλλού πως συνέβηκε και κάτι άλλο πολύ πιο σπουδαίο, και πως η Ελλάδα, στο Βυζάντιο κι από το Βυζάντιο, έμαθε τον εθνισμό της, έμαθε δηλαδή να είναι μια, έμαθε να είναι για πάντα ενωμένη, έμαθε να είναι σήμερις και βασίλειο ένα, πράμα που στην αρχαία την Ελλάδα θα είτανε πρωτάκουστο, που δε θα το καταλάβαινε τότες κανένας πώς μπορούσε άξαφνα ένα Νησί σαν την Κρήτη να γυρέβη ένωση, γιατί στα χρόνια τα παλιά θα γύρεβε να γίνη κράτος χωριστό, να πολεμήση κιόλας τις άλλες ελληνικές πολιτείες, για να δυναμώση αφτό.

Η χριστιανική εποποιία ως τόσο του Νόννου βγήκε ανώτερη απ' άλλα παρόμοια έργα, και πολύ φυσικό αυτό, αφού τη φαντασία του την είχε ο Νόννος αναθρεμμένη ανεμπόδιστα μέσα στον Εθνισμό. Τονέ μιμήθηκαν το Νόννο κάμποσοι στα κλασσικά του. Ο πιο αξιοσημείωτος είναι ίσως ο Μουσαίος, που μας αφήκε την Ηρώ και το Λέαντρο, το χαριτωμένο εκείνο το επικό του ποίημα.

Σκληρός, που ξεπέρασε τάχα τον εθνισμό, αν τον ξεπέρασε, γιατί βάλθηκε και καλά να συλλογίζεται την Ελληνική κοινωνία και δε στοχάζεται κοσμοπολίτικα; Γιατί του έρχεται τόσο φυσικά να μιλά για την κοινωνία μας; Δε μιλεί βέβαια στους Έλληνες με «πατριωτικά ξελαρυγγίσματα» όπως οι ουτοπιστές πατριώτες, αλλά με «σοσιαλιστικές θεωρίες», όπως οι θεωρητικοί σοσιαλιστές.

Τέτοια είταν η Αλεξάντρεια τέλος τέταρτου αρχή πέμτου αιώνα, τότες που η Χριστιανωσύνη μαχότανε με τον Εθνισμό. Έχουμε κάμποσες Αλεξαντρινές ταραχές κι αργότερα, ως το τέλος του πέμτου αιώνα· μα αυτές είταν τώρα μόνο τα χριστιανικά κόμματα ανάμεσά τους. Διοίκηση, τίτλοι κι αξιώματα του τέταρτου και του πέμτου αιώνα

Μα πώς γίνεται αυτό, αφού το χαραχτήρα μας, μας τον έφτειασαν οι αιώνες; Και πάλε οι αιώνες, με τη βοήθεια των πρώτων της φυλής, θα τον αλλάξουν. Ο Έλληνας είναι συντηρητικός και δεν τον έβλαψε πολύ που έμεινε τέτοιος. Αυτή η συντηρητικότητά του έσωσε τον εθνισμό του. Μα ίσως αυτό δεν πολυσημαίνει, αδιάφορο, είναι γεγονός.