Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 20 oktober 2025
Die spaarkas was eene ware weldaad, wat ook de Regeering inzag. Deze richtte zelfs vijf hulppostkantoren op, waar het geld kon worden ingebracht. Ongeveer April 1856 werd de vrede geteekend. De soldaten werden ingescheept, om naar het vaderland terug te keeren. En eerst, toen het laatste hospitaal gesloten was, rekende ook Florence Nightingale zich ontslagen van hare taak.
Een schrijfster , wier levensbeschrijving van Florence Nightingale bij deze schets in hoofdzaak gevolgd wordt, zegt er van: "In hooge, houten bedsteden lagen soms drie tot vier volwassen zieken naast elkander; ongedierte kroop rond in het beddegoed, dat niet verwisseld werd als een nieuwe de vrijgekomen plaats van een genezen of overleden kranke kwam innemen.
Eene schrijfster vermeldt, dat aan een maaltijd van uit den Krimoorlog terugkeerende officieren aan elk een strookje papier werd gegeven, met het verzoek, daarop den naam te schrijven van den persoon, wiens diensten wel het langst en het dankbaarst bij het nageslacht in herinnering zouden blijven. En al de briefjes droegen, zonder uitzondering, den naam van Florence Nightingale.
Eindelijk moest Sebastopol bezwijken, in September 1848, en werden de vredesonderhandelingen geopend, die aan den bloedigen oorlog een einde zouden maken. Maar Florence Nightingale achtte hare taak nog niet afgedaan. Zij begaf zich naar de Krim, en vestigde het hoofdkwartier van den verplegingsdienst op een der Balaclavaheuvels.
Het waren de gruwelen in den Krimoorlog, door Florence Nightingale aan het licht gebracht, en later het lijden en de ontberingen in den opstand in Britsch-Indië geleden, waardoor de oogen van sommige vrouwen in Engeland het eerst geopend werden voor het belang van invloed op het staatsbeleid.
In een Edinburgsch gasthuis vond Florence Nightingale ten minste nog de bepaling, dat in geval van besmettelijke ziekte de matrassen gelucht en de bedlakens gewasschen moesten worden, maar in ieder ander geval scheen men het ook daar onnoodige weelde te vinden.
Vijf dagen hadden zij aan boord van het schip doorgebracht, en nòg waren hunne wonden niet gereinigd, nog veel minder verbonden. Bij dozijnen stierven zij weg tengevolge van uitputting en ellende. 't Was hartverscheurend. Florence Nightingale, wier hart bloedde bij het aanschouwen van al deze ellende, begreep, dat hier krachtig moest worden gehandeld.
Zelve schreef Florence Nightingale, na haar eerste ronde door de verontreinigde lokalen te hebben gedaan: "De ligplaatsen der mannen stonken, en de dekking was van zaklinnen, zoo ruig, dat de zieken smeekten hun enkel hunne velddekens te laten; en voor mannen, die in zulk een staat van uitputting verkeerden, was het ook niet om uit te houden onder die harde lakens.
Florence Nightingale besloot, voor zij de grootsche taak, die zij zich als levensdoel had gesteld, ter hand nam, van de ziekenverpleging een uitgebreide studie te maken. En door de gasthuizen in de verschillende steden te bezoeken, wilde zij zich met eigen oogen van den huidigen toestand een beeld vormen. Wat zij daarbij te zien kreeg, overtrof nog verre hare verwachtingen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek