Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 24 juni 2025
Hoewel het slechts ongeveer 40.000 inwoners heeft, waarvan de kleinste helft kleurlingen zijn, gevoelen wij ons daar toch veel meer in Zuid-Afrika dan in Kaapstad. De kleurlingen zijn er veel oorspronkelijker, leven meer in hun natuurstaat. Hollanders wonen er bijna niet. Het zijn Engelschen en Duitschers, die de blanke bevolking vormen. Natuurschoon is er niet veel.
De stoep rond het huis bestond uit rode tegels, helder geschuurd of uit blauwe van Robben-eiland. Buiten Kaapstad zelf waren de huizen natuurlik niet zo mooi, hoewel ze niettemin op sommige plaatsen er vrij fraai uitzagen. Sparrman vertelt, dat de meeste huizen wit gepleisterd waren van buiten en sommige groen geschilderd.
Doch lang konden wij ons niet aan dit schouwspel wijden, want, ofschoon het nog geen acht uur was, waren er toch reeds vele dames uit Kaapstad daar, bijna allen de een of andere vereeniging vertegenwoordigende, om ons bij onze aankomst te begroeten.
Voor een deel moet dit op rekening gesteld worden van het bijna niet te gelooven feit, dat de eigenaren dikwijls te arm zijn om de reparatiekosten te kunnen dragen en voor een ander deel, dat er in Kaapstad en omgeving geen goede werkkrachten, die reparatiewerk willen verrichten, te vinden zijn.
Het is er echter boschrijk, maar de bosschen bestaan in hoofdzaak uit laag geboomte. Reeds in het hotel gevoelden wij ons in een andere omgeving. Werden wij in Kaapstad in het Mount Nelson hotel in eetkamer en slaapkamers uitsluitend bediend door Zwitsersche kellners en kamermeisjes, in het Grand Hotel in Port-Elisabeth bestaat het geheele dienstpersoneel uit kleurlingen.
Een rieten dak van een dubbelhuis kostte 300 of 350 Rijksdaalders . Daar stond tegenover, dat een dak vrij lang duurde, wel van 20 tot 30 jaar . Buiten Kaapstad had men natuurlik bij de boerderijen korenhopen staan, zoals men die tegenwoordig nog bij hollandse boerderijen ziet.
Deze werd met allerlei dierlike vetten vermengd en dan liet men het mengsel vier of vijf dagen en nachten lang doorkoken, terwijl men van tijd tot tijd roerde en nieuwe loog toevoegde . De zeep, die niet voor eigen gebruik nodig was, werd soms naar Kaapstad gezonden en daar ingeruild voor tee en suiker . Inkt vervaardigde men ook en wel door bruine suiker met roet en water te vermengen .
De brieven bevatten welkomstgroeten van dames uit Kaapstad en een er van bracht een lange lijst van uitnoodigingen voor lunches, teas, avondrecepties etc. Ook mevr. Catt had een dergelijke lijst ontvangen, waaruit ons duidelijk werd, dat ons verblijf in Cape Town niet zeer rustig zal zijn, en men ons in de gelegenheid wil stellen met vele Zuid-Afrikaansche vrouwen in kennis te komen.
Daardoor waren zij veel armer dan de bewoners van Stellenbosch en hadden dus geen geld om dure meubelen aan te schaffen. Zij moesten zich behelpen in velerlei opzichten, zowel als de boeren in het binnenland. Meestal kwamen de verder af wonende boeren slechts ééns in hun leven in Kaapstad, dat was, wanneer ze voor 't Huwelikshof moesten komen om te trouwen.
»Is het zoover met je gekomen," zeide hij langzaam, »dat het je koud laat, of ons land aan een Transvaalschen Boer of aan den Engelschman toekomt? Die reis van verleden jaar naar Kaapstad heeft je geen goed gedaan waarlijk niet!" »Zijn de Engelschen dan onze vijanden?" wierp Frits in het midden.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek