United States or Tunisia ? Vote for the TOP Country of the Week !


Άμα δε κανείς των μισθοδοτουμένων αποθάνη, ο αντικαταστάτης του εκλέγεται διά ψηφοφορίας κατόπιν διαγωνισμού υπό των επιφανεστέρων πολιτών και τα έπαθλα του αγώνος τούτου δεν είνε δέρμα βωδινόν, ούτε ένα σφακτόν, όπως εις τους ομηρικούς αγώνας, αλλά δέκα χιλιάδες δραχμαί κατ' έτος υπό τον όρον ο ούτω μισθοδοτούμενος να διδάσκη φιλοσοφίαν τους νέους.

Η οριζόμενη ισότητα δικαιωμάτων των πολιτών, ο διακανονισμός ίσης εργασίας, η κατανομή των πολιτών σε τρεις τάξεις, η εξίσωση ανδρών και γυναικών, η κοινογαμία κ’ η κοινοκτημοσύνη, ο αποκλεισμός των ποιητών, ο περιορισμός της αύξησης του πληθυσμού, οι πρωτόρρυθμες γενικές αρχές του κοινωνικού και αστικού δικαίου, συνδυαζόμενες σε οργανικό σύστημα στο έργο αυτό, αποτέλεσανε την αφετηρία πολλών φιλοσοφικών, κοινονιωλογικών και πολιτικών θεωριών.

Διότι ιδιωτικώς και κατά οικογενείας, όταν συμβαίνουν πολλά και μικρά και όχι γνωστά εις όλους, ευκόλως θα εισχωρήσουν διαφορετικά πράγματα από τας συμβουλάς του νομοθέτου ένεκα των διαφόρων θλίψεων και ηδονών και επιθυμιών εκάστου, και θα καταστήσουν ποικιλώτατα και ανόμοια μεταξύ των τα ήθη των πολιτών. Αυτό δε είναι κακόν διά τας πόλεις.

Τοιουτοτρόπως η λεκάνη, γενομένη λίμνη, εφάνη κατάλληλος προς τον σκοπόν δι' ον ήτο προωρισμένη, και η γέφυρα κατεσκευάσθη προς χρήσιν των πολιτών. Αυτή η ιδία βασίλισσα επενόησε την εξής απάτην· άνωθεν της μάλλον συχναζομένης πύλης του τείχους κατεσκεύασε τον ίδιον εαυτής τάφον, υψηλόν και ελκύοντα τα βλέμματα πλειότερον ή η πύλη.

Εάν όμως προχωρήσουν πέραν αυτής της ηλικίας και δεν παύουν να έχουν την ιδίαν αδιαφορίαν προς τους γονείς των, αλλά τους κακοποιούν, ας τους εγκαλούν εις δικαστήριον εξ εκατόν και ενός πολιτών, οι οποίοι να είναι οι γεροντότεροι από όλους.

Εάν δε καμμία μερίς πολιτών συνάπτη ιδιαιτέρως με κάποιον ειρήνην ή πόλεμον τους πρωταιτίους αυτής της πράξεως ας τους εγκαλέσουν οι στρατηγοί εις το δικαστήριον, όστις δε καταδικασθή ας τιμωρηθή διά θανάτου.

ΣΟΛ. Εν πρώτοις πρέπει να σου είπω συντόμως τι ιδέας έχομεν περί πόλεως και πολιτών. Πόλιν ημείς δεν νομίζομεν τας οικοδομάς, όπως τα τείχη, τους ναούς και τους ναυστάθμους.

Και μάλιστα εις το τέλος, εάν υπάρχη απόλυτος δυσκολία εις την εξίσωσιν των πέντε χιλιάδων σαράντα κατοικιών, και αν μας έλθη πληθώρα υπερβολική πολιτών από την αφοσίωσιν των συνοικεσίων και δεν ευρίσκωμεν τρόπον, τότε υπάρχει το παλαιόν μηχάνημα, το οποίον είπαμεν πολλάκις, δηλαδή η αποστολή αποικιών φιλικώς γινομένη πλησίον των φίλων, τους οποίους θα εκρίναμεν καταλλήλους.

Αύται δε βεβαίως αι λέξεις είναι συνηθισμέναι από το πολεμικόν ναυτικόν, και δεν είναι τόσον πολλών επαίνων άξιαι αλλά το αντίθετον. Διότι δεν πρέπει ποτέ να εξοικειώνεται με πονηράς συνηθείας και μάλιστα το καλλίτερον μέρος των πολιτών. Αυτό δε βεβαίως ήτο εύκολον να το μάθη κανείς και από τον Όμηρον, ότι δηλαδή αυτή η ασχολία δεν ήτο ένδοξος.

Στρατοπεδεύσαντες λοιπόν εις την χώραν των μετά του στρατού τούτου οι στρατηγοί Κλεομήδης ο Λυκομήδους και Τισίας ο Τισιμάχου, πριν αρχίσουν καμμίαν εχθροπραξίαν έπεμψαν πρέσβεις, διά να συνομιλήσουν μετ' αυτών. Τους πρέσβεις τούτους δεν παρουσίασαν οι Μήλιοι εις τον λαόν, αλλά τους προσεκάλεσαν να συνομιλήσουν μετά των αρχών και των πρώτων πολιτών περί του λόγου της αποστολής των.