United States or Lebanon ? Vote for the TOP Country of the Week !
Deze twee mannen waren Harris en Negoro, en men zal zien wat op rekening van het toeval moest geschreven worden, dat den Portugees van Nieuw-Zeeland samenbracht met den Amerikaan dien zijn vak van slavenhandelaar verplichtte dikwijls deze provincie van West-Afrika te doorkruisen.
Negoro was reeds weder op de been, maar hij hield het stuk ijzer in de hand, dat hij van onder het kompashuisje had weggenomen en deed het verdwijnen voordat Dick Sand het bemerkt had. Zou Negoro er belang bij gehad hebben dat de magneetnaald de goede richting hernam! Ja, want deze winden uit het zuid-westen kwamen hem nu te stade!.... "Wat is er gaande?" vroeg de leerling.
Dicht van haar, met een langen, dikken en rechten staart als de staart van een leeuw, donker vaal van kleur, had Dingo alleen aan zijn snuit eenige plekken van een witachtige tint. Dit dier kon in een vlaag van kwaadheid geducht worden en men kan licht begrijpen dat Negoro volstrekt niet ingenomen was met het onthaal van dit krachtig staaltje dezer hondennatuur.
Hij had den arm van zijn makker beetgepakt en luisterde. "Harris," zei hij met gesmoorde stem, "heb je daar in die biezen geen geruisch gehoord?" "'k Meende 't ook te hooren," antwoordde Harris, die zijn geweer opnam, waarvan de haan altijd gespannen was. Negoro en hij sprongen op, keken om zich heen en luisterden met de grootste aandacht. "'t Is niets," zei weldra Harris.
De leerling haalde een revolver te voorschijn en richtte deze op den kok, zeggende: "Negoro, onthoud dat ik dit wapen altijd bij me draag en ik je bij het eerste teeken van verzet door 't hoofd schiet!" Op dit oogenblik voelde Negoro zich door een onweerstaanbare kracht tot het dek neergebogen. Hercules had eenvoudig zijn zware hand op zijn schouder gelegd.
Hij keerde dus terug naar het voorschip, maar hij zag niets, dat zelfs den schijn van land had en nam het roer weder op. Een oogenblik later trad Negoro op het dek. Daar gekomen, strekte zich zijn arm onwillekeurig uit naar een punt van den horizont. Men zou gezegd hebben dat hij zeer in de verte door den dichten nevel heen hoog land ontdekte!....
Een ander levend wezen dat op het wrak gered was, zou ongetwijfeld met dezelfde openhartigheid gesproken hebben, indien hij de gaaf van spreken bezeten had. Het was de hond, dien het zien van Negoro op zulk een onaangename Wijze scheen aan te doen. Er was hier werkelijk een onverklaarbare antipathie in het spel.
"Neen, Harris, je kunt begrijpen dat ik, toen 'k daar was, geheel vervuld rondliep met de gedachte om naar Angola terug te keeren en mijn vak van slavenhandelaar weer op te nemen." "Ja!" antwoordde Harris, "men heeft zijn vak lief.... door gewoonte!" "Achttien maanden lang...." Nauwelijks had Negoro deze woorden uitgesproken, of hij zweeg eensklaps.
Maar terwijl neef Benedictus de steile kust beklom, om den rand van het bosch te gaan doorsnuffelen, verwijderde Negoro zich, naar de rivier terugkeerende, met langzame schreden en verdween hij terwijl hij den steilen waterkant voor de tweede maal beklom. Jack bleef altijd door slapen. Mevr. Weldon liet hem op den schoot van Nan en daalde naar het strand af.
"Kapitein Sand," zei de reus, "wilt u dat 'k dien kerel over boord gooi? Het is een lekkerbeetje voor de visschen die nog al zoo kiesch niet zijn." "Nog niet," antwoordde Dick Sand. Negoro richtte zich op, zoodra hij de hand van den neger niet meer op zich voelde drukken. Maar Hercules voorbijgaande, mompelde hij: "Dat zal 'k je betaald zetten, vervloekte neger!"
Woord Van De Dag