United States or Zambia ? Vote for the TOP Country of the Week !
Zij gaan bijna geheel naakt, en hebben in den regel geen ander gewaad dan een soort van langoeti of schort, van twee of drie vingers breed, dat om de heupen gewonden wordt.
Sarongs zonder kapala, en welker einden niet aan-eengenaaid zyn, heeten slendangs. Men draagt deze kleedingstukken om de heupen, en de mannen schorten ze meer of min, ja soms geheel-en-al, op.
De riem ging den Roodhuid over de heupen, maar den blanke over de borst. Toevallig en in het voordeel van laatstbedoelde, reikten de einden van de lasso juist zoo ver, dat de hoofdman den strik op de borst van den dikke maken moest. "Nu behoeft gij den riem niet door te snijden, gij hebt eenvoudig den strik open te trekken," zei Old Shatterhand in het Duitsch tegen hem.
Soms troffen we eens een kwartmijl van velden, die niet waren overstroomd; maar dan weer kwam het water ons tot aan de heupen, en ook wel kwam het voor, dat de veerboot voor de bagage werd gebruikt en dat wij over zwommen.
De vrouwen zijn slanker van gestalte en lichter van kleur; haar gang is niet zonder waardigheid; zij dragen een soort van rok, die om de heupen gebonden en met een der uiteinden over de schouders geworpen wordt, zoodat de helft der borst bloot blijft. Aan armen en been en dragen zij eene menigte koperen ringen.
Hij was een flinke, knappe kerel, breed in de schouders en slank in de heupen, met blauwe oogen en blond haar, van die soort, die men bij ons in den oogsttijd van 's morgens, klokke zes, tot 's avonds, klokke negen, de zeis ziet hanteeren, alsof 't eene schrijfpen was. En gij, mijn zoon," vroeg de oude heer, "wilt gij met Fieken gaan?" "Ja, mijnheer."
Maar tevens dachten zij na, dat draken niet meer bestonden, nooit hadden bestaan en reuzen eigenlijk evenmin.... Twee andere schildknapen gespten Gawein den zilveren halsberg om, de maliëncotte, die sloot om borst en beenen en armen en waarover de wapenrok van zwaar donker scharlaken gleed tot aan de heupen.
Haar groenachtig blauwe oogen schenen een onbekend meer, in welks diepte men niet licht doordringen kon. Zoo vaak haar man over hun kinderloozen echt klaagde, richte zij haar lenige gestalte op, deed zij de omvang van haar heupen en van haar hals uitkomen, en zeide de glimlach die om een hoek harer lippen speelde, heel duidelijk: "Is het mijn schuld?"
Hij schrok geweldig, had geen tijd tot bezinning, werd in een klingelend gekraak van roode blikkertjes binnen de knellende roode mouwen geprangd. De lauwte van haar lijf zoelde er door. Hij voelde de zwaarte van hare bewegende heupen, de hijgende zwelling van haar boezem. Hij zag hare oogen, verging in dien dobbelen gloed. Milly! bad hij. De roode vlammen, die opwapperden om haar, besloten hem.
Er zweefde door het vertrek iets als de lauwheid van een warm bad, vermengd met den zoeten geur van Violettes de Parme. Even zag zij in de aangrenzende donkere kamer naar het witte bed van haar kind om, begon zich toen, zuchtende, te ontkleeden en liet de kanten japon, als een wolk van zwart, haar heupen afglijden.