United States or Armenia ? Vote for the TOP Country of the Week !
Gevechten, waarin de door Segol verbeterde wapenen, de aanwending van ruiterij en van elefanten hem de overwinning helpen verzekeren tegen de anders verpletterende overmacht der Reuzen, nu niet meer met hun voorhoede en in stroopbenden, maar met een leger strijdend.
Hier volgen dan de gebeurtenissen waar het eigenlijk onderwerp van den Epos zich aan vastknoopt, en die men aandachtig in het fragment volgen moet, zal men zich een juist denkbeeld maken van de voortzetting van het geheel. Tegen de tyrannieke eischen der Reuzen is het dat Segols broeder van moederszijde, Argostan, aan het hoofd van een Kaïnietisch leger zich verzet.
Het brood dat het reuzengeslacht, hetwelk op dien moddergrond tiert, eet, wordt in Monnikendam bereid; en als de veerschuit, die het dagelijks aanbrengt, de slechte haven niet binnen kan loopen, hongeren de reuzen.
Daar kwam hij ook weer door een groot bosch. En daar hoorde hij weer zoo'n leven, en ja wel: weer twee reuzen. Deze twee kribden om een' mantel. En toen Paul er bij kwam, was het: "Och, jonge man, raad ons eens, wat we moeten doen. Onze vader is gestorven, en nu mogen we al zijn goed deelen. Dus moeten we toch ieder een halven mantel hebben.
De vermoeienissen bij deze wijze van jagen zijn zoo groot, dat slechts de meest geharde mannen ze kunnen verduren; het gevaar voor den jager is echter niet zoo groot, als het wel schijnen kan. Het valt niet te ontkennen, dat de vertoornde Olifanten soms op hunne vervolgers aanvallen; enkele van deze hebben ook inderdaad onder de voeten van de reuzen van het woud hun laatsten adem uitgeblazen.
Odin begroette den jongen held met minzaamheid en sprak: «Mijn zoon, gij zijt waardig in mijn gevolg opgenomen te worden; hier, in mijn godenverblijf, onder mijne leiding, zult gij uwe krijgsopvoeding voltooien. Later zult gij mij vergezellen als ik tegen de reuzen te velde trek....» Edo ontwaakte en eenige jaren later werd zijn droom gedeeltelijk verwezenlijkt.
Toen ging Thonarr weer verder met vragen: "Zeg mij, Weetal o, ik twijfel niet of ge zult het mij zeggen, met welken naam wordt in iedere wereld de luwte genoemd?" En Weetal antwoordde: "Luwte bij menschen, bij goden rust, windstilte noemen haar Wanen, zoelte de Reuzen, de Alfen sluimer, dwergen: kalme-dag."
't Was mooi vooral door 't prachtig-uitgestrekte park vol reuzen van boomen, dat er omheen lag, doch het had één gebrek: het zat diep in de bebouwde akkerlanden weggedoken en was slechts door een mulligen, langen zandweg aan den grooten, geplaveiden verkeersweg verbonden. 's Zomers was dat nog zoo erg niet, hoewel lastig voor de paarden, want men waadde er diep door 't zand.
Daar de reuzen tegenover de goden stonden, deden de laatsten altijd hun best hen te dwingen in Jötun-heim te blijven, dat gelegen was in de koude streken van de Pool. De reuzen werden bijna altijd verslagen in hun gevechten met de goden, want zij waren zwaar en traag van verstand, en hadden enkel steenen wapenen te stellen tegen de bronzen van de Aesir.
Een dergelijk verhaal vindt men ook in de legenden van S. MALO en S. MACARIUS. In de eerste legende is sprake niet van het hoofd doch van het gansche lichaam van een gestorven heidenschen reus; in de tweede van een reuzenhoofd. Beide reuzen laten zich doopen. In dat laatste opzicht nu geeft de Nederlandsche bewerking ons iets eigenaardigs.
Woord Van De Dag