United States or Bermuda ? Vote for the TOP Country of the Week !
Een rondeel van amoureuzen inhoud vinden wij in een gedicht "van den wilden man" dat uit deze eeuw dagteekent; begrijpelijker wijze wordt het rondeel, als voor den zang bestemd, hier "liedekijn" genoemd: Nu hoert hier dliedekijn, dat hi sanc met luder stemmen eer iet lanc: "Ic was wilt, ic ben ghevaen "ende bracht in mintliken bande; "dat heeft ene maghet ghedaen.
Wi mochen mallec anderen ons verdriet Claghen, want ghi sijt ghevaen; Ende groet verdriet es mi ghedaen; Want ic te vondelinghe was gheleit, Ende desen bant in gherechter waerheit Daer so lach ic in ghewonden, Lieve vrouwe, doen ic was vonden, Ende voeren aldus openbaer. Op aventuere, of iement waer, Die mi kinnen mochte daer an.
"Ic was wilt, ic ben ghevaen; "Al mochtic, in woude haer niet ontgaen, "des settic mine trouwe te pande. "Ic was wilt, ic ben ghevaen "ende bracht in mintliken bande" . Ook elders bleven ons nog minneliederen bewaard in eene Brabantsch-Limburgsch gekleurde taal, doch in zóó gebrekkigen toestand, dat men er zich geen juist oordeel over kan vormen.
De jonghelinc: O lieve moeder, segt mi ter vaert, Hoe heet die vader, die mi wan? Sine moeder: Dats van Cecilien die hoghe man Es u vader, scoene jonghelinc, Ende van Hongherien die coninc Es die lieve vader mijn: Ghi en mocht niet hogher gheboren sijn Int Kerstenrijc verre noch bi. De jonghelinc: O lieve moeder, nu segt mi, Waer omme lighdi aldus ghevaen?
Sine moeder: O edel jonghelinc van herten coen, Aldus moetic liggen ghevaen, Nochtan en hebbic niet mesdaen, Want mi verraderen al doet. O scoene kint, nu maect mi vroet, Hoe sidi comen in dit lant. Ende wie gaf u dien bant? Berecht mi dat, wel scoene jonchere. De jonghelinc: Bi Mamet minen here. Vrouwe, dan sal ic u weigheren niet.
Ay here God, die hem crucen liet, Wat valscher wijf es Lanseloets moeder! Dies benic nu vele vroeder, Dan ic gister navont was. Want si scout mi ene sterke loghene ende las, Dat hi met siecheide ware bestaen, Ende brachte mi inden stric ghevaen, Ende heeft mi loghene voor waer getelt, Ende brachte mi in Lanseloets gewelt, Dat mi ewelijc rouwen sal.
Dat ic hem doen soude eneghe smerte, Die ic te mijnder herten droeeh? De kersten coninc: Swijt, quade vrouwe! hets genoech; Gesproken, ic en wils nemmeer hoeren; Ic sal u in enen put versmoren. Robbrecht, leitse mi ghevaen! De vrouwe: God, die hem ane ene cruce liet slaen, Die so moet mi nu verdinghen Ende te mijnder onscout bringhen, Want ic hier af niet en weet.
Woord Van De Dag