United States or Tajikistan ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ik hoor niet geheel thuis meer .... Zeg eens, Cologne deugt niet voor het haar. Bardain verkoopt een snoezig Eau de Samson, dat ge gebruiken moet. Prends note, La Flèche! Doening is meer van den huize dan ik. Fran zie ik zelden, en Ernest .... Ja, hoe neemt Verlat de ziekte van zijn vrouw op? Lugubre! Hij waart als een spook rond. Hij spreekt niet. Hij eet niet .... Er moet wat op gang zijn ....
De waarzegger stelde hem het stokje ter hand: maar nauwelijks stak de Ridder het in 't water of hij zag de kleur daarvan in die van bloed veranderen, terwijl hem Barbanera toeriep: "Arc est tendu et flêche preste, Qui bientot férira ta teste."
Hij herkende mijnheer du Bessy en veraangenaamde de kennismaking met een heesch-krijschenden lach, dien hij weldra onderbrak om te geeuwen. Toen liet hij zich door La Flèche in een broek en een kamerrok steken.
La Flèche kwam aan zijn meester een vizietkaartje overreiken. Ga-je weg? vroeg Pacôme. Hij werd dadelijk daarop zoo bleek en seffens nadien zoo blauw-rood, dat du Bessy naar hem toesnelde en hem bij de armen vatte. Pacôme had het vizietkaartje laten vallen. 't Is al over, sprak hij heesch, wanneer zie ik u? Stoor u niet aan me. Mag ik u morgen verwachten? Best. La Flèche zal u uitgeleide doen.
La Flèche had het haar van Pacôme met een halve flesch Cologne overgoten en friktionneerde nu met onmeedoogend geweld. Pacôme kon onder 't schudden en wrijven een woordje plaatsen: Verdomd! .... Ge moet daar .... daarnaar uit .... uitzien! Wat heb ik te zien? Ik heb me in den laatsten tijd, moet ik zeggen, zoo wat uit het huis geboemeld.
Deze ziel, wanneer haar aldus vroege lucht werd gegeven, placht zich telkens in een vloed van scheldwoorden uit te laten. Zooals de uchtendstond goud heeft in den mond, had Pacôme drek op de lippen. Abruti! Andouille! Constipé! Salop! Crapule!... De weelde van zijne uitboezemingen was alleen geëvenaard door het overdadig geduld, waarmede La Flèche, de knecht, ze iedermaal aanvaardde.
Ja. Florjan Pacôme kwam frisch en geurend uit de handen van La Flèche. Hij vatte du Bessy bij den arm en leidde hem in eene kleine eetkamer, waar een klein ontbijt hen wachtte. Ze dronken beiden een kopje chocolade. Florjan, die een broodje met appelmoes besmeerde, vroeg: Was Ernest dan waarlijk buiten streek? .... Daar zit, dunkt mij, de hand van Sörge onder.
Pacôme beet hem toe: Oude sloeber! En, rechtstaande, heel luchtig, voegde erbij: T'es fichu! Wat alles niet van aard was om den verslagen baronet op te beuren. Ze zwegen een tijdje allebei. La Flêche kwam de tafel opruimen. De stilte bracht in de kamer een ongemak, dat hoe langer hoe ondragelijker werd. Pacôme had een sigaretje aangestoken.
Een violet floers wentelde over zijne oogen en hij zonk in eene lauwe lamheid neder. Hij zag niets meer. Een zacht geronk gonsde rond hem. Groote zwarte gebaren spookten rond hem; maar ze zien deed hij niet. Het waren breede bewegingen van een nacht die ondoordringbaar was .... Hij ontwaakte in een sofa. Hij kwam stil bij en blikte seffens in de gezichten van La Flèche en juffrouw Henriëtte.
La Flèche beweerde dat hij den chauffeur een handje toestak, toen mijnheer juist onpasselijk werd, en hij voegde erbij dat hij zich gelukkig heette, nu mijnheer geheel was bijgekomen. Hij werd met een schop aan de deur gezet en Pacôme, terwijl hij zijn halsboordje en zijn losse das schikte, ging juffrouw Henriëtte congratuleeren.
Woord Van De Dag