United States or Uzbekistan ? Vote for the TOP Country of the Week !
De dokter heeft gezegd, dat je er weer heelemaal bovenop zoudt komen, als je tegen het najaar naar het zuiden van Frankrijk kondt gaan! Begrijp eens, Let! het zuiden van Frankrijk! Pau of Arcachon! Geen noordenwind altoos vroolijke en warme zonneschijn reusachtige pijnbosschen, heerlijk geurend, als de wind de altoos groene naalden beweegt en de zee, de immer blauwe golf van Gaskonje!
Het geurend woudbloempje, naar een stille plek overgeplant opdat de dichter van haar geur mocht genieten zonder haar te breken, was dan eindelijk toch verwelkt! Gaarne verwijlt de geschiedschrijver bij deze "martelares van het geluk".
Misschien, dacht hij, was het zijn vijanden welkom, dat hij op dat vergeten eiland een toevlucht had gezocht, misschien wilden zij hem daar wel voor goed gevangen houden. Hij hoopte dit, inniger dan hij ooit iets gehoopt had. O, te mogen wonen tot zijn dood, in dat geurend Arcadie, in die bloemige, ruischende eenzaamheid!
Bloeiende weiden, weelderig gras, groente en vrucht; 't is wild, rundvee, 't is het tevreden geloei der ossen des avonds; 't is geurend hooi, gouden koren, brood op uw tafel, warm bloed in uw aderen, gezondheid, vreugde, leven. Zoo is de wet dier geheimzinnige schepping, welke de gedaanteverwisseling op aarde en de herschepping in den hemel is.
Au revoir! Mijnheer du Bessy was weg. Pacôme viel neer op een stoel. Hij begon met een geurend zakdoekje over zijn aangezicht te waaien, ademde herhaaldelijk heel diep en ging toen vóor een spiegeltje zijn haarkrullen in hun schik herleggen. Hij spande al zijn krachten in om eene losse en zelfstandige houding te winnen, en hij was er nagenoeg in gelukt, toen de salondeur werd opengeduwd.
Maar hoe kwam 't dan toch dat hij dat gevoel had doen geboren worden in haar, wier zieleleven van zoo'n stil-pralende pracht, van zoo'n weemoedige distinctie scheen te zijn, een teer-blanke kelke-bloem, bescheiden geurend, onwetend van haar wonderen bouw.... Hij begreep 't niet, maar 't was zoo en 't streelde hem als zacht fluweel, 't doorklankte hem als aangehouden vioolgeluiden, 't doorgloeide hem als zuivere zonnestralen, 't bewust-zijn dat gevoel te kunnen wekken in zoo'n vrouwenziel, en 't hief hem op, 't droeg hem door de lichte lucht, hoog, hoog, zoodat hij zich niet meer verbeelden kon ooit vermoeid te zullen zijn, zoodat alle inspanning hem een gemakkelijk, spelend bewegen scheen en 't leven een dag, zoo groot werd zijn kracht door dat bewustzijn.
Blijf ! o blijf van hier hem kijken ! Daal niet in dien lichten tuin Alle lieve dingen lijken Liever van ons droomend duin. Hoe dat witte anemoontje Voor zijn adem openbloeit ! 't Is of ieder geurend kroontje Tot een levend kindje groeit! En het is alsof ons eigen Hart verdwijnt in zonneschijn Of wij zelve nederzijgen En wij zelve bloemen zijn. Hoe zoemen Wij bloemen Van hommel en bij!
Eens bleef Wolfgang uit de gehoorzaal teneinde bij een koekenbakker in de buurt de flensjes, die juist op het lesuur dampend en geurend uit de pan kwamen, te gaan nuttigen. Het beviel hem zoo goed dat hij voor zulke flensjes in 't vervolg zijn aanspraken op wijsheid liet varen. Tegen 't einde van het eerste leerjaar trok hij zich volkomen ontnuchterd uit het academieleven terug.
Wen zij het hoofd omkranst met geurend kruid, Verjaagt ze uit mijn gedachte elke andre Vrouwe; Zóó schoon vervlecht zij 't golvend blond en 't groen, Dat liefde zelf zich neerzet in hun schaduw; En waar zij zit, tusschen twee lage heuvlen, Mij vaster houdt dan kalk den metselsteen.
Zij praatten en lachten en aten, eerst "karbenoaden en saucietjes" met aardappels en daarna pannekoeken die zwommen in melk, met boter en met bruine suiker. Het bier stroomde overvloedig en de koffie stond geurend op 't fornuis te dampen.
Woord Van De Dag