United States or Saint Vincent and the Grenadines ? Vote for the TOP Country of the Week !
Geerten gevoelde dat hij nu overwonnen was, dat de stille strijd tusschen hem en Franske om 't bezit der plezierige schoonheid van rosse Lowis nu geëindigd was met zijne neerlaag ... Een oogenblik kwam de gedachte in hem op zich met Fientje te wreken, doch ze zijlings beglurend in het smart-verwrongen gelaat, vond hij ze te miezer en niet begeerlijk genoeg.
Geerten moest toegeven, met spijt, dat het huwelijk Franske zeker niet verbeteren zou ... "Hij is te schoon," bemerkte hij, sarcastisch ... "Wat kunt g'er aan doen," zuchtte Fientje. De roeier had er een heimelijk plezier in zijn wraak stillekens-aan voor te bereiden ... "Ja, wat kunt g'er aan doen? 't Is zonde, dat hij niet begrijpt wat 'n lief ding gij zijt ... enne ... naar ..."
Geerten verschrikte, kwam plots tot bezinning nu hij zich buiten den steeds voortjachtenden dans bevond ... Zijn bloed kookte, klopte in zijn slapen ... Fientje sleurde hem mee naar boven, waar ze zicht hadden op heel de zaal ...
"Wat zegt ge" hijgde 't mosselvrouwken ... "naar?..." ... "een wijf als rosse Lowis ziet," voleindde Geert, traag opslurpend de laatste vette mossel, die Fientje hem aangeboden had. De tranen sprongen in haar klare oogen. "Dát had ze nooit gedacht!... Zonder verder te talen, zette zij zich schrap, stootte heur wagen voort.
Een oogenblik stond Geerten verbijsterd, dan greep Fientje hem beet, dwong hem mee te springen, want Franske en Lowis waren reeds in den bak ... Hij bemerkte hoe zijn medevrijer een arm om de lenden der plezante bazin legde, hij hoorde hoe zij, het zwaar-omlokte hoofd achterover werpend, klokkend schaterde uit volle keel, wijl Franske heur kittelde.
Ze voelde hoe de blikken der mannen rustten op heur vollen boezem, die, wen ze met de anderen moest meespringen, vroolijk opwipte ... Haar nabij stond Franske, dien Fientje niet uit het oog verloor ... 't Meisje bleef ernstig, zag jaloersch naar de flink-gedraaide kuiten en de weeldrig-lokkende vleeschelijkheid van de rosse.
Naast haar stond Geerten, in lang wit nachthemd; voor 't aangezicht een doodskop, schel-geel bij 't smetlooze wit eener fel-gepinde vrouwenslaapmuts ... Franske was er in clown, veelkleurig en nauw-sluitend om zijn ranke lichaam en bij hem bevond zich Fientje in fluweelen jongenscostuum, strak-passend om heur lenden en wel-gevulden sierlijk-rondenden boezen.
De haren los, het fluweelen buisje door toetastende handen half van 't lijf gereten volgde Fientje, gedwee ... Ze vonden niemand ... "Ze zijn weg," zuchtte ze, begon bijna te weenen ... Geerten vloekte ruw ... Samen verlieten ze de zaal ... Ontdaan, sprakeloos, doorkruisten ze de stad, trokken koffiehuizen binnen en uit, in doelloos zoeken.
Vooral schoon Franske smaalde op zijn vroegeren makker, dien hij nu haatte en vreesde tegelijkertijd, wijl hij hem verdacht Fientje te hebben opgestookt tot het opstootje, waar de vuurrosse schoonheid der plezante bazin, zoo deerlijk gehavend was uitgekomen.
Thans, na de opwinding van den dag, werd hij intens bewust hoezeer die vrouw hem diep in 't bloed zat. Toen de kille morgen naakte en de wandelaars schaarsch werden, liet Fientje Geerten alleen ... "Ik ga naar huis zei ze, misschien is Frans d
Woord Van De Dag