United States or Martinique ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ja, zij had Diana, of beter Dy, zooals het vroolijke en beminnelijke meisje gewoonlijk genoemd werd, op Castle-House bij zich; maar Gilbert daarentegen was er niet. Die bevond zich te midden van het volle oorlogsgewoel. En dat was oorzaak, dat de liefderijke moeder onophoudelijke doodsangsten doorstond en zij zich niet in staat gevoelde, die steeds en altijd te bemantelen.
»Mijne moeder!" riep Gilbert Burbank eindelijk uit. »Wees gerust." »Hoe is het met haar gesteld? Leeft zij nog na al die rampen?" »Ja, zij leeft nog," antwoordde miss Alice. »Kom, vader, kom dan!" »Waarheen, Gilbert?" »Naar Castle-House!... Ja, naar Castle-House." »Thans?..." vroeg de vader met nadruk. »Zeker, thans, vader!" »Neen, niet voordat recht zal gedaan zijn!" antwoordde James Burbank.
Men hoorde geene kreten meer noch buiten noch binnen het heerenhuis. Miss Alice kon inderdaad meenen, dat de aanvallers, na Castle-House ingenomen te hebben, het verlaten hadden, zonder er een der verdedigers levend achtergelaten te hebben. Toen overviel haar een doodelijke angst.
Daarin nog kon hij door het geopende venster hooren: »Ter dood de spion!" »Ja, ter dood, die snoode verspieder!" Dienzelfden avond verscheen een detachement militietroepen te Castle-House. De kommandeerende officier vroeg om master James Burbank te spreken. Deze, vergezeld van Edward Carrol en van Walter Stannard, trad voor. »Wat verlangt gij van mij?" vroeg de eigenaar van Camdless-Bay.
»Ja, op dat gebied is hij slim, dat moet erkend worden," antwoordde Edward Carrol. »Maar, dan zouden wij toch zien!" mompelde James Burbank dreigend. De nacht ging voorbij zonder dat de veiligheid van Castle-House bedreigd, zonder dat de stilte zelfs gestoord was geworden. Maar in weerwil daarvan hadden èn mevrouw Burbank èn Miss Alice dien nacht in de grootste ongerustheid doorgebracht.
»Om het even," antwoordde master Walter Stannard. »Ik laat mijne dochter zich niet zonder mijn geleide te midden van die woestelingen begeven." »Maar dat is gevaarlijk!" »Ik herhaal: dat is mij om het even!" »Maar..." »Zwijg daarover. Perry moet op Castle-House blijven, daar gij, Edward, nog niet gaan kunt; want het geval moet voorzien worden, dat men ons aanhoudt..."
Iedere poging toch om de plantage Camdless-Bay aan te tasten, zou onmiddellijk en bijtijds ontdekt worden, zoodat de familie Burbank nimmer onverhoeds kon overvallen worden, maar steeds tijd zoude hebben, om binnen Castle-House hare toevlucht te kunnen nemen. Maar James Burbank zou voorshands althans niet door een directen aanval, gewapenderhand uitgevoerd, verontrust worden.
»Mijn zusje en hare kindermeid Zermah zijn verdwenen, terwijl uwe partijgenooten de plantage overmeesterden en Castle-House belegerden. Het is zeker dat beiden ontvoerd werden..." »Ontvoerd?" hernam Texar boosaardig. »Welnu, het verheugt mij waarlijk zulks te vernemen." »Te vernemen!..." riep master James Burbank toornig uit. »Ja, te vernemen," antwoordde de Spanjaard hooghartig maar kalm.
»Ja, zooals ik een vergiftige slang zou doen, Zermah. Ja, ik zal voorzichtig zijn en goed uitkijken. Maar wanneer hij gedurende mijne afwezigheid een aanslag op Castle-House ondernam...." »Wees slechts bezorgd voor u zelven, meester, en vrees niets voor ons. Uwe slaven zullen de plantage wel weten te verdedigen. Als het zal moeten zijn, zullen zij zich tot den laatsten man laten dooden.
»De nacht begint reeds in te vallen," ging de mesties voort, »en de duisternis zal weldra zwart zijn. Hoe zullen wij onzen weg in dit bochtige vaarwater weer vinden? Ik geloof, master Gilbert, dat het voorzichtig is terug te keeren. Wij kunnen dan onze nasporingen morgen ochtend bij het krieken van den dag hervatten. Laten wij, zooals wij gewoon zijn te doen, naar Castle-House wederkeeren.
Woord Van De Dag