United States or Brazil ? Vote for the TOP Country of the Week !


"Hij schrijft, dat hij niet kan begrijpen, wat Alexei Alexandrowitsch eigenlijk wil, maar hij zou zonder een bepaald antwoord niet vertrekken." "Ik dacht bezoek bij u te vinden. Kan ik den brief lezen?" "Ja, Kitty " zeide Dolly wat verlegen. "Zij is in de kinderkamer gebleven. Zij is zeer ziek geweest." "Dat heb ik gehoord. Kan ik den brief lezen?" "Ja, ik zal hem dadelijk halen.

Alexei Alexandrowitsch was een kerkelijk geloovig man, eensdeels omdat hij zich nooit met godsdienstige vraagstukken bizonder had afgegeven en de twijfel hem dus niet kon bevangen, ten andere vooral omdat de leer der kerk een bepaalde verklaring gaf voor alle twijfelachtige en onbestemde dingen, die Alexei Alexandrowitsch het lastig en onaangenaam vond door eigen nadenken te verklaren.

Overtuigd, dat zij over niets konden spreken, voor zij tot een verklaring waren gekomen, begon zij eindelijk: "Alexei Alexandrowitsch," zeide zij, zonder de oogen voor zijn op haar coiffure gevestigden blik neer te slaan. "Ik ben een schuldige vrouw, een slechte vrouw, maar ik ben wat ik was, wat ik u onlangs gezegd heb, en ik ben gekomen om u te zeggen, dat daaraan niets te veranderen is."

Nu wendde Peszow zich rechtstreeks tot Alexei Alexandrowitsch en voerde als bewijs der grootste ongelijkheid tusschen de mannelijke en vrouwelijke rechten de daadzaak aan, dat de ontrouw van den man en die der vrouw verschillend werden beoordeeld, zelfs zoowel van de zijde der wetten als van die der openbare meening. Stipan naderde snel zijn zwager en bood hem aan te rooken.

"Overigens begrijp ik niet," ging hij zich meer opwindend voort, "hoe gij, die zulk een onafhankelijken zin hebt om juist uw echtgenoot uw ontrouw mede te deelen, zonder daarin iets aanstootelijks te zien, hoe gij, zeg ik, in de vervulling uwer uitwendige plichten tegenover uw man iets aanstootelijks kunt zien." "Alexei Alexandrowitsch, wat wilt gij van mij?"

"Nu dan, adieu, melieve," zeide Betsy en stond op. Zij kuste Anna en verliet de kamer. Alexei Alexandrowitsch deed haar uitgeleide. "Alexei Alexandrowitsch, ik ken u als een waarachtig edelmoedig man," zeide zij, terwijl zij in het kleine salon bleef staan en zijn hand vast drukte: "Ik ben u een vreemde, maar ik bemin en acht u zoozeer, dat ik mij een raadgeving veroorloof: Ontvang hem.

Alexei Alexandrowitsch moest tegen een ontmoeting met hen beschermd worden, hij moest zelfs van hun nabijheid geen kennis dragen, omdat hem dit slechts kwellen zoude, hij mocht niet weten, dat deze verschrikkelijke vrouw weer in de stad was en hij elk oogenblik tegenover haar staan konde.

En dus zouden wij juister zeggen: De vrouwen verlangen plichten op zich te nemen, en dat zou volkomen rechtmatig zijn; want haar wensch om aan den algemeenen menschelijken arbeid deel te nemen, kan men slechts billijken." "Volkomen juist," bekrachtigde Alexei Alexandrowitsch; "het is slechts de vraag, of zij de bekwaamheden bezitten om zulke plichten te vervullen."

"Mijn man zegt, dat er in Europa weinig zulke staatslieden zijn als Karenin." "Dat heeft mijn man mij ook gezegd," antwoordde Miagkaja; "maar ik geloof hem niet. Als onze mannen ons dat niet hadden voorgepraat, zouden wij hem onpartijdig beschouwen, zooals hij werkelijk is, en naar mijn meening is Alexei Alexandrowitsch een tamelijk onbeduidend man.

De dokter heeft mij het gaan bevolen. Ik zal dus te voet gaan en onderweg denken, dat ik nog in de badplaats ben." "Er is nog volstrekt geen haast," zeide Anna; "verlang je thee?" Zij schelde. Een dienstmeisje verscheen. "Breng thee en zeg aan Serëscha, dat Alexander Alexandrowitsch hier is. "Hoe is het met je gezondheid?" En zij zette zich naast haar man neder. "Ge ziet er niet goed uit."