United States or Kiribati ? Vote for the TOP Country of the Week !
In Pio-Clementino het eerst de zaal van het Grieksche Kruis: de antieke mozaïeken op den vloer; de kolossale zacht gespikkelde en purperende porfieren sarcofagen van de moeder en dochter van Constantijn den Groote, en vooral de aanbiddelijke Afrodite, naar die van Knidos van Praxiteles, met hare oogen van innigheid, en haar glimlach van innigheid, met hare zacht goddelijke lieftalligheid, die dichter tot ons menschen nadert dan de hoogere majesteit der Venus van Milo.
Knapen, zijn jullie moê of draag je ons nog een andere mimus-tweespraak voor? De jongens waren bereid. Wat dunkt u, edele heer, zei Cecilius; van "Adonis en Afrodite?" Maar Hermes, verschrikt, naderde Plinius. Heer, zeide hij. Wat is er? Er is een boodschapper van het Palatium.... Allen schrikten.
Eduard Stephenson, de uitgelaten Stephenson dier dagen, kandidaat in de regten, doch ruim zoo nadrukkelijk aan de dienst van Dionysos en Afrodite als aan die van Themis verbonden, was indertijd spoorloos verdwenen van de akademie.
En Cecilianus riep tot den hemel en Afrodite Hero's verwijtende smart en stortte zich omlaag.... Het fluitspel vervloeide als een zich verzwakkende golfslag....
En mij, riep Chremes; die kort was en dik, lang en mager! Ik lachte. Kom, kom! zeide ik. Ge zult gedroómd hebben. Ik geloof die verhalen niet. Even als Aristomenes heeft gedroomd, dat hij in een zwijn werd veranderd. Zie liever eens naar die drie bevallige danseresjes. Bij mijn godin, die nooit Hekate worden zal, maar altijd Afrodite blijft, ik geloof, dat ik verliefd word op
Maar spoedig, op een hooge schabel, die een slaaf gezet had op de bovenste traptrede, even achter een zuil, verscheen Cecilianus. Met weinig middelen had de knaap zich vervrouwelijkt tot Hero, de priesteres van Afrodite.
Nu eens wierp, zij ze in de lucht en ving ze, met de kleine handjes weer op, dan bedekte zij haar hoofd en gitzwarte haren er mede, en als zij er dan uit opdook, was het alsof zij, als Afrodite uit het fonkelende schuim der zee, uit die bloemen geboren werd.
Zij waren allen op gestaan, om Plinius heen; zij waren bezorgd voor hun vriend.... Want zij voelden allen de onzekerheid en de vrees, de melancholische somberheid en wie deze nièt voelden, dat waren alleen de beide knapen.... Zij stonden verwonderd, nog denkende van "Adonis en Afrodite," omdat de edele Plinius een tweede mimus-tweespraak wenschte en zij begrepen den druk niet: voor hen was alléen de onbezorgdheid, de luchtige uitoefening van hun "veracht bedrijf," de benijdenswaardige onbekendheid; wiè waren zij, om vrees te koesteren, hoe vreeslijk de tijden ook waren....! Boodschap van Domitianus zoû hen niet deeren: hij wist niet van hen af....
Martialis, zeide Plinius. Een draagstoel, natuurlijk, is te uwer beschikking. Dank, voorzienende vriend.... Alleen.... Wilt gij de komediantjes meê nemen naar Rome.... Ik wil het, zoo gij ze "des draagstoels recht" geeft.... De gasten lachten.... Knapen, zeide Plinius. Wij kunnen "Adonis en Afrodite", helaas, niet meer hooren. Je moet meê, met Martialis. Verkleedt je en gauw; de Keizer wacht....
Woord Van De Dag