United States or Mali ? Vote for the TOP Country of the Week !
Η διδασκαλία του αντικατώπτριζε της ερήμου τας εικόνας — τους βράχους, τον όφιν, το γυμνόν δένδρον. Και του Λανζ η περιγραφή είναι πλήρης ευγλωττίας: «Όταν εξεδηλούτο εις προφήτην, ήτο ωσεί δαυλός ανημμένος· ο δημόσιος βίος του υπήρξε σεισμός, — ολόκληρος ο άνθρωπος ήτο ένα κήρυγμα· ηδύνατο κάλλιστα ν' αποκαλέση εαυτόν φωνήν, — την φωνήν ενός όστις εβόα εν τη ερήμω: «Ετοιμάσατε την οδόν Κυρίου».
Και ο δημόσιος κήρυξ διαταχθείς από τον έπαρχον, ένα δίπηχυν φουστανελοφόρον, εκραύγαζε κτυπών επί της τραπέζης το σφυρίον του. — 32 χιλιάδες μία! 32 χιλιάδες δύο! τριάντα δύο χιλιάδες ο φόρος του ελαίου! Και μετ' ολίγον προσέθετε: — Έχει άλλος; Θα πάρη τέλος.
— Σ' αρέσει το λοιπόν η φρέσκα μπογάτσα; Ο αχθοφόρος δεν απήντησεν, αλλά προσείδε μόνον τον αστυνόμου. Και το βλέμμα του εκείνο ήτο δίωρος κοινοβουλευτική ρητορεία. — Κόψ' του ένα κομμάτι! διέταξεν ο οικτίρμων δημόσιος λειτουργός τον οπτανέα. Δος του να φάη του κακομοίρη! — Αμ' ένα κομμάτι μοναχά, αφεντικούλη μου; Τι να το κάμω ένα κομμάτι; — Μα πόσο θέλεις το λοιπόν; Μη θες να τη φας ολάκερη;
Δεν πρέπει να παραλείψω ότι είς των εν Ρεθύμνω Τούρκων, ο εξ Ηρακλείου Μουχαρέμ βέης, ανώτερος δημόσιος υπάλληλος, μετά τόσης φιλανθρωπίας εφρόντισεν υπέρ των αιχμαλώτων του Αρκαδίου και τοιούτον ενδιαφέρον έδειξε δι' αυτούς, ώστε η διαγωγή του ενίσχυσε την υποψίαν την οποίαν είχον σχηματίσει περί αυτού εξ άλλων παραπλησίων εκδηλώσεων οι Τούρκοι, ότι ήτο χριστιανός εν τω κρυπτώ.
ΑΜΛΕΤΟΣ Τον λόγον, παρακαλώ σε, λέγε τον όπως σου τον επρό- φερα εγώ, ώστε να ελαφροκυλά εις την γλώσσαν· αν, εξ εναντίας, θα τον ξερομασσάς, καθώς πολλοί των ηθοποιών σας το συνηθίζουν, θα επροτιμούσα να εκφωνή τους στί- χους μου ο δημόσιος διαλαλητής.
Γ. Φιλάρετος έγραψε στο «Ριζοσπάστη» του άρθρο φλογερό εναντίο του και ζήτησε από τον τότε παντοδύναμο «Στρατιωτικό Σύνδεσμο» την πάψη του γιατί τόλμησε, λέει να γράψει στη Δημοτική γλώσσα ενώ είτανε δημόσιος υπάλληλος! Ο κ.
Αλλ' ο κυρ-Δημάκης βήξας, ίνα μη ακουσθή η βαρεία χλεύη, εξακολουθεί τας δικαιολογήσεις του: — Ήτανε γραφτό να πεθάνουμε καμπόσοι δεκατιστήδες! Στην ψάθα! — Εικοσιτέσσαρες πεντακόσιες! Εκήρυττεν ο δημόσιος κήρυξ. — Τριάντα!
Υπουργός των Οικονομικών είταν ο Κόμης των θείων Λαργιτιόνων , κι ο Κόμης των Βασιλικών Πριβάτων . Ο πρώτος, καθαυτό δημόσιος θησαυροφύλακας. Ο άλλος, μονάχα του παλατιού. Άλλο μεγάλο αξίωμα είταν ο Μάγιστρος των Οφφηκίων . Έκαμνε κι αυτός κάμποσα, και το κυριώτερο, να δέχεται κάθε ξένον Πρέσβη και να τον παρουσιάζη του Αυτοκρατόρου.
Όστις δε περιπλακή εις τοιαύτας συμφοράς άτεκνος, ας κάμουν συμβούλιον οι συγγενείς μέχρι των μικρανεψιών του εκπατρισθέντος, και από τα δύο μέρη, δηλαδή και από τους συγγενείς του ανδρός και της γυναικός, και ας διορίσουν κληρονόμον εις αυτόν τον οίκον, ο οποίος να είναι ένας από τους πέντε χιλιάδες σαράντα όλης της πόλεως, συσκεπτόμενοι με τους νομοφύλακας και τους ιερείς και έχοντες υπ' όψει των την εξής αρχήν, ότι δηλαδή ουδείς οίκος από τους πέντε χιλιάδες σαράντα είναι κτήμα του ενοίκου ούτε και όλης του της γενεάς τόσον, όσον της πόλεως, είτε είναι δημόσιος είτε ιδιωτικός.
Προ δέκα ετών ακόμη μετήρχετο ευδοκίμως τον δικολάβον, είχε δε υπηρετήσει και ως δημόσιος υπάλληλος. Αλλ' έκτοτε η ανάδειξις νεωτέρων ανθρώπων επιτρίπτων και παμπονήρων και η υπέρμετρος χρήσις του οίνου τον είχον καταστήσει απόμαχον.
Λέξη Της Ημέρας