klaroen

Bijgewerkt: 23 juni 2025

Carolus sloeg het afscheid aandachtig gade; hij zag zijn meester, die schreide, telkens en telkens weêr de vrouw kussen en aan zijn borst drukken, dan eensklaps den monnik omarmen, die naar achter week, toen omkeeren en fluks naderen. Het was of plotseling alle soldaten tegelijk spraken, de klaroen schetterde haastig in 't late uur, de paarden trappelden.

Arthur van Schendel - Een Zwerver Verliefd

Gij hieldt, Herauten, op, met heen en weer te draven, Terwijl trompet, klaroen het sein tot d' aanval gaven: 't Is nauwlijks nog gehoord, of weerzijds van de baan, Ziet ge allen vaardig met gevelde lansen staan, De scherpe spoor gedrukt in 't ros aan beide zijden; Daar stuiven ze ijlings voorwaarts, rennen, worstlen, strijden; De spietsen dringen door het dikke en harde schild Den hartkuil in: de ridder wankelt, trilt; Zij vliegen door de lucht, de lange, lange lansen; De ontbloote zwaarden in de zon, als zilver glanzen; Alom wordt helm bij helm gebeukt, verplet, doorboord, En 't bloed stroomt langs den grond in roode plassen voort.

Sir Walter Scott - Ivanhoe