juvat

Bijgewerkt: 13 juli 2025

Gij slaven van uw zilver, Die 't recht der menschheid schent, Toont menschlijke gevoelens Eer gij ze in ons ontkent! Sic juvat perire. O zoete sluimring in der graven schoot, Wanneer 't geloof de peluwe mag spreien! Hoe heerlijk is het sterven voor die schreien, Die schreien en verlangen naar den dood! Ziet gij dat bed, waar duizend bloemtjens staan, Die geurend biddend, fluistrend Amen zeggen?

J. J. L. ten (Jan Jakob Lodewijk) Kate - Poëzy : Nieuwe Bloemlezing uit de dichtwerken van J.J.L ten Kate

Doch hier is het verschil: terwijl de achttiende eeuw en de Renaissance de geluksstemming ook jubelend hebben uitgesproken, en het leven en de wereld luid hebben geprezen, ziet de Bourgondische tijd, zich zelf en de wereld beschouwend, schier enkel leed en vertwijfeling. Neem als de uiting van het Renaissance-gevoel Ulrich von Hutten's enthousiasten uitroep: O saeculum, o literae! juvat vivere!

Johan Huizinga - Herfsttij der Middeleeuwen : Studie over levens- en gedachtervormen der veertiende en vijftiende eeuw in Frankrijk en de Nederlanden

Wij zullen de stad bestormen, en daarmede is het uit. Zoo zie ik de zaak in." "Ja, gij begrijpt dat zeer goed. Audaces fortuna juvat, zegt het spreekwoord; en als dat waar is, zullen wij ongetwijfeld Samarkand veroveren; of liever gij zult dat doen, gij alleen, dappere Gloudoff!"

Vasilii Vasilevich Vereshchagin - Van Orenburg naar Samarkand: De Aarde en haar Volken, 1873

Het was niet dat van een stoutmoedige, maar van iemand die "durft". Dikwijls haalt men deze drie woorden van een vers van Virgilius aan: Audaces fortuna juvat, maar men haalt ze onjuist aan. De dichter zegt: Audentes fortuna juvat. Hun, die durven, niet den stoutmoedigen, lacht bijna altijd het geluk toe. De stoutmoedige kan onbedacht handelen. Hij die durft denkt eerst en handelt daarna.

Jules Verne - Een Kapitein van Vijftien Jaar : De Walvischjagers