bezwijmenden

Bijgewerkt: 17 juli 2025

Hij bracht den brandewijn mede en goot dien Tom in de keel. "O, Tom," zeide Quimbo. "Wij zijn geducht goddeloos geweest, dat wij zoo met u gehandeld hebben." "Ik vergeef het u met geheel mijn hart," zeide Tom flauw. "O Tom, zeg ons, wie is die Jezus toch?" zeide Sambo. "Jezus, die u dezen ganschen nacht zoo heeft bijgestaan? Wie is hij?" Deze woorden wekten den bezwijmenden geest op.

Harriet Beecher Stowe - De Negerhut

Doch hoe snel de eerste schrik voorbijgegaan mogt zijn, de vader van Reinier zag nog telkens in zijne verbeelding, ook toen André hoog en droog op Belvedere ingekwartierd was en menigeen zijn lot eer gezegend dan bejammerd zou hebben, dat marmerbleek en opgekrabd gelaat van den bezwijmenden jongeling voor zich, en die verwarde haren, uitgespreid op het zand, en die geloken oogleden, zoo onheilspellend goed voegend bij den geopenden mond en de loodkleurige lippen.

Conrad Busken Huet - Lidewyde