bekeringsdrang

Bijgewerkt: 21 juni 2025

Hij sprak als hulpprediker in de oude binnenstad van Amsterdam in de jaren 1943-1945 uit eigen ervaring: Mij is geen enkel geval bekend van christenen die een Joodse onderduiker wilden helpen 'uit bekeringsdrang'. Ik denk nu aan gezinnen die behoorden tot de hervormde, de gereformeerde, de christelijke gereformeerde kerken en tot de gereformeerde gemeente.

Johan M. Snoek - De Nederlandse kerken en de joden, 1940-1945 : De protesten bij Seyss-Inquart, hulp aan joodse onderduikers, de motieven voor hulpverlening

Tromp, van mening dat bekeringsdrang nimmer de reden is geweest om Joden als onderduikers in huis te nemen, in een tijd toen het verlenen van hulp aan Joden ernstig gevaar voor schade aan lijf en goed met zich mee bracht. Dat was voor beide kanten een soort culturele schok.

Johan M. Snoek - De Nederlandse kerken en de joden, 1940-1945 : De protesten bij Seyss-Inquart, hulp aan joodse onderduikers, de motieven voor hulpverlening

Nadat die mening in het dagblad Trouw' samengevat was als zou "meer dan de helft van de christenen die Joden in hun huis deden onderduiken, dit uit bekeringsdrang" gedaan hebben, nuanceerde hij evenwel zijn standpunt: "algemene uitspraken zijn hier natuurlijk niet te doen."

Johan M. Snoek - De Nederlandse kerken en de joden, 1940-1945 : De protesten bij Seyss-Inquart, hulp aan joodse onderduikers, de motieven voor hulpverlening

Daarom is het onbegrijpelijk dat er mensen geweest zouden zijn, die Joden in hun huis lieten onderduiken uit bekeringsdrang. Ds. Tromp vond dat "op deze wijze de eer en de goede naam van christenen die onderduikers in hun gezin opnamen, wordt aangetast", en achtte het gevaar van geschiedvervalsing aanwezig. Wij zijn, met ds.

Johan M. Snoek - De Nederlandse kerken en de joden, 1940-1945 : De protesten bij Seyss-Inquart, hulp aan joodse onderduikers, de motieven voor hulpverlening