United States or Panama ? Vote for the TOP Country of the Week !


N~g bagobago'y ayaw maniwalâ sino man, n~guni't sa pan~gan~gailan~gang pahinuhod sa catotohanan, nan~gag-iinaman ang lahat sa pagsigáw n~g pagtatacá. Bawa't isa'y nagbubulaybulay alinsunod sa abót n~g cataasan n~g canicaniláng calinisan n~g budhî. ¡Si párì Dámaso'y namatáy! ang sabihan n~g m~ga iilán; n~g itindíg nilá siya'y naliligó ang canyáng mukhâ n~g dugô at hindî humihin~g

Maria. ¿Ano ang sinabi? ¿Bakit di sinabi sa iyong asawa ang masamang nasa n~g kanyang kasama. Soledad. ¡Hindi ko maatim! maniwala Maria ang bigyang damdamin asawa kong sinta. Maria. Diwa'y ibig mo, eh? Soledad. ¡Oh Maria! ako'y iyong turuan n~g makaligtas sa kamay n~g halimaw. Maria.

Masimbuyó ang pananalitâ n~g filósofo; nagníningning ang canyáng m~ga matá. Datapuwa't maliit ang bagong sibol; cung man~gagcáisa ang lahát, ang pagsúlong na totoong napacamahal ang ating pagbili'y mangyayaring caniláng mainís, ang itinutol ni don Filipo na áayaw maniwala.

Leoning, alalahanin mong libingan ang kasasadlakan ko kapag nagmaliw ang aking pag-ibig. Eduardo, baka.... Leoning, maniwala ka. Baka sabi mo lamang ang lahat ng iyan. Leoning, malasin mo ang mga bituin, malasin mo ang buwang iyang nagsasabog ng kaliwanagan iyan, iyan ang mga tangi kong saksi.

¡Huwag na tayong hihiwalay sa sinusundang iyan kahi't saan makarating! ang wika naman n~g isa. Samantala, ang m~ga sanhing naguutos n~g gayong pagtultol n~g dalawang lalaking magkasama sa lakad n~g sasakyan nina Elsa at Tirso, ay mapagkikilala sa ganito nilang salitaan: N~gayon tayo dapat maniwala sa kutob n~g ating loob, ang sabi n~g isa kay Martinez. Siya n~ga po, Dr.

Nang una'y ayokong dito'y maniwala Subali't sa n~gayo'y nakita kong tama. Ang luha n~g tao ay may m~ga dahil, May luhang nagmula sa pagkahilahil, May sa pagkaapi sa isang giniliw, May sa pagkalayo sa inang butihin. Ang luha n~g aking nagsisising puso Ay hindi nanggaling sa pagkasiphayo, Ni sa pagkaapi n~g aking pagsuyo, Ni sa pagkagahis n~g isang palalo.

Leoning, ang ilang araw na nagdaan na di natin paguulayaw ay waring sa palagay ko'y kung ilan ng taon para sa akin. Eduardo, marahil ay hindi lamang ang puso mo ang nagkaganyan; ang kay Leoning man. Diyata! Maniwala ka. Anong sarap mong magmahal. Ganyan ka rin naman kaya? Kaya Leoning, asahan mong ang pangyayaring itong di karaniwan ay di ko na marahil malilimot pa.

Huwag mo nang pakialaman ako. Hindi Eduardo, ang sakit mo, ay sakit ko rin. Leoning, lumayo ka na sa akin. Hindi na maaari ang lahat. Eduardo, hindi, asahan mong mahal ka pa sa akin kahit ako ay may asawa. Mahal? oh! Leoning. Maniwala ka. Dahil sa sumpa mong nilimot? Eduardo, hindi ako lumilimot!

Huag maniwala ang lapok na loob na tayong linikha'y may talagang signos sapagka't ang tawo'y kung sumasa-Dios ay walang pan~gamba't hindi matatakot. Kaya n~ga sa awa niyaong Matankilik na nagpakaduk-ha ay doon manalig na pagpinagtibay ang sariling bait walang magagawa ang lilong pan~ganib.

At palibhasa'y nahalata kong ayaw kang maniwala, ay isinamo kong ako'y iyong patawarin. Sa aking pagmamakaawa'y nahabag ka. Pinaupo mo ako sa iyong tabi at matagal tayong nagusap. ¿Pinatatawad mo ba ako? ang una at kiming tanong ko sa iyo. Mamaya mo malalaman ang tugon mo. Ayoko ng mamaya pa ang malambing na ulit ko. Oo, pinatatawad kita ang pangiting salo mo naman.