United States or Syria ? Vote for the TOP Country of the Week !


Lumualhati sa Dios sa caitaasan at capayapaan sa m~ga taong may mabuting calooban. Alinsunod cay Don Lázaro Bardón, catedratico sa Universidad Central sa Madrid, España, ay ganito raw sa wicang castil

"Hu hm! hm! hm!" ang mulî niyang ngitngit "Papatayín ko! papatayín ko! hu! hm! hu! hm!... Noóng áraw, noóng áraw ¡hu hm!... akó ang harì sa báyang itó, óo harì! harì!... Sa áking haráp lahat ay nanunuyò, lahát ay lumuluhód, lahát ay "óo " sa ákin, walâng "hindî" ni "ayóko"! Noóng araw, ¡hu hm!... ako'y isáng don, isáng mahal na máginoo sa matá ng madlâ.... ¡hu hm! Lahat ay naniwal

Dinaramdam co pong hindi aco macapagbigay-loob sa inyo; ang sabi ni don Filipo; si guinoong Ibarra'y isa sa m~ga lalong malalaki ang ambag, at may catuwirang macalagay rito samantalang hindi nanggugulo n~g capayapaan.

Nan~gun~gulo sa pamamanihala at cahusayan n~g panoorin ang teniente mayor na si don Filipo; sa pagca't malulugdin sa "monte" ang gobernadorcillo.

N~g na sa dagat Mediterráneo na ang "Isla de Panay," n~g maulap na hapon n~g ica 27 n~g Septiembre n~g 1896, sinabi ni Don Juan Utor y Fernández cay Rizal, na canyang casama sa paglalacbay-dagat na iyon, sa pakiusap n~g capitán n~g vapor, ang cautusáng sinabi na, at n~g maalaman ni Rizal ay n~gumitî at nagsalitâ: Pinipilit co sanang paniwalâan ang cadalisayan n~g loob n~g Gobierno n~g España; n~guni't pinasisinun~galin~gan ang aking pananalig n~g canyang m~ga wastong gawâ.

Si don Jua'i, quinasihan nang Dios na Poong mahal, nacaahong matiuasáy sa balóng quinalalag-yan. Ang nasoc sa calooban nitong príncipeng timtiman, moui siyang magtuluyan sa caniyang caharian. Sa pag-lacad ni don Juan sa bundóc at caparangan, nagdamdam nang capagalan sa tinding sicat nang Arao. Sa isang puno nang cahoy na malaqui't, mayamung mong siya roon ay sumilong at humilig naman tuloy.

"Inaasahan naming isasama rito sa amin ni capitang Tiago ang canyáng mamanugan~gin, ang mayamang nagmana cay Don Rafael, datapuwa't wari'y ibig manding tumulad sa canyáng amá, sa pagca't hindî man lamang napakita ¡Sayang! Sa masíd co'y hindî siya pakikinaban~gan cailan man."

¡Nasin~gíl n~g lahat! ang sinabi n~g gobernadorcillo. Lumapit si Don Filipo sa gobernadorcillo at saca sinabi niya rito n~g boóng capaítan. Inihándog co sa pagcaamís ang pag-ibig co sa aking sarilí upang magtagumpay lamang ang magandang caisipan; cayô namá'y inihayin ninyó sa pagcaapí ang inyóng camahalan upáng manálo ang masamáng panucála, at inyóng iniwasác ang lahát.

¿Ano ang inyong ipinakikialam dito, mapagbanalbanalan, macacarlista? ¡Don Tiburcio, dalhin po ninyo ang inyong asawa! ¡Guinoong babae, pagpiguilan po ninyo ang inyong dila! ¡Iya'y sabihin po ninyo diyan sa m~ga magnanacaw sa m~ga taong mahihirap!

¿Bakit? ang ibinubulong, macapagsisinun~galing baga ang Historia? ¿Hindi bagá sinasabi sa librong ito, na ang pan~galang ito'y siyang dito'y ikinapit, alang-alang sa infante na si don Felipe? ¿Bakit caya nagcapaapaano ang pan~galang ito? Baca caya naman isang indio ang Alonso Saavedrang iyón?...