United States or Austria ? Vote for the TOP Country of the Week !


Na dat Mathilde Jozef zich had laten overtuigen, hoe-of vader beterde met den dag, hoe opgewekt hij er weêr begon uit te zien en met hoeveel pleizier hij zijn krantje las, en hoe lekker hij weêr brood at, stonden zij op het portaaltje buiten de deur van de ziekekamer een oogenblik stil. Ik ben boven aan een aquarel bezig, die nog al goedgaat, zeî Mathilde.

"Oolik, dokter; oolik," zei de deerne, haar voorhoofd met het buitenste van de hand afvegende. "Heeroom is er bij." En zij vervolgde haar taak. In zulke huishoudens moet zoolang mogelijk alles zijn gang gaan. Slechts den hoogeren standen is het vergund zich aan hunne zieken te wijden. Gerrit trad binnen. Op bevel van den ouden dokter was het volslagen donker in de ziekekamer.

Mijn man behandelt alleen voorname menschen, en dan nòg...! Mijn man is niet zooals die lui van hier... in Madrid bezocht hij uitsluitend menschen van hoog aanzien." Dat de groote geneesheer vroeger ambtenaartje bij de douane geweest was, en nooit eenige studie van geneeskunde gemaakt had, wist hier niemand. Zij evenmin. Ze gingen naar de ziekekamer.

"Ik hoop, mij uw vertrouwen niet onwaardig te maken," was alles, wat Reinout kon uitbrengen: en, een kort afscheid nemende, verliet hij de ziekekamer en weldra de stins, vergezeld van den huispriester.

Dat was een geslenter en geslof over de trappen, een even stilstaan in de gang en weêr in de binnenkamer en er weêr uit, dat niet langer duren kon. Hij kreeg een zekere matheid door zijn leden. Hij dacht aan zijn mijmerijen over huwelijksgeluk, die zich een voor een hadden opgelost in de eentonigheid der witte muren van den gang en in de donkerte van de ziekekamer.

En nu moet ik u iets zeggen. Helmer, met zijn verfijnde natuur, heeft zoo'n sterk uitgedrukten afkeer van al wat leelijk is, dat ik hem niet in mijn ziekekamer wil hebben. NORA. Maar dokter.... RANK. Ik wil er hem niet hebben, zeg ik u. In geen geval.

Een weke verliep, en nog altijd wist ze geen uitslag aan haar lijdelijk gemijmer. Nog was ze werkzaam, in de duffe ziekekamer, en ging lijk dronken gebogen onder de vracht van het volendigd ongeluk. Even verre en ondoordringbaar bleef 't verleden, naar achteren en buiten zicht geduwd door gindsche vervaarlijke somberheid.

Reeds neigde de zon naar het westen, en uit den tuin klonk het vroolijk spel der kinderen. Plotseling sloeg de stervende haar oogen opwaarts. Op dit oogenblik waren de grijsaard met zijn vijf zonen en Geertrui in de ziekekamer. »Hoort gij niets?" vraagde de stervende. »De kinderen spelen in den tuin," zeide de grijsaard, »wil ik het hen verbieden?"

In de atmosfeer der ziekekamer, doorgeurd met een geëtherizeerden medicijnreuk, kregen de deugden en begaafdheden der edele helden, de smettelooze schoonheden der hellebooze en hemelreine heldinnen eene onwederstaanbare bekoring van lokkende onwaarheid; en Eline voelde zich vaak door een hartstochtelijk verlangen aangegrepen, om te logeeren in een dier oude Engelsche kasteelen, waar graven en hertoginnen elkaâr met eene hoffelijke etiquette zoo elegant beminden, en elkander rendez-vous gaven in den maneschijn van een eeuwenoud park, als in een electrisch lichteffect, tusschen het vaag blauwgroene geboomte van tooneelcoulisses.

De grijsaard spoedde zich naar de ziekekamer. »O Dirk," riep de zieke, zijn beide handen grijpend, »ik zal niet met de nachtschuit vertrekken." Hij schikte haar kussen goed. »Ik vertrek met volle zeilen," riep zij met zeldzaam heldere, bijna juichenden stem: »met volle zeilen! in het licht der eeuwige zon."