United States or Åland ? Vote for the TOP Country of the Week !
Zoolang Jonker Frans succes had op zijn rooftochten, was men op zijn hand en deed zelfs dapper mee; maar gebrek lijden, van honger omkomen, handel en scheepvaart totaal zien verloopen, dat heeft men voor den Hoekschen Hoofdman niet over. Ging er enkele maanden geleden een gejuich op, als de Jonker zich aan de menigte vertoonde, thans gaat er een dof gemor door de vermagerde schare.
De klauwen der voorpooten deden denken aan vermagerde handen. Behalve een klein rond gaatje met een geschroeiden rand er om heen aan weerszijden van den hals, was het dier volkomen ongedeerd. Hij bleef hierover eenigen tijd staan peinzen. "Dan moeten er twéé ratten geweest zijn," zeide hij eindelijk, zich afwendend. "Ja, en die, die iedereen geraakt heeft, is ontsnapt."
Zij droeg alleen een lossen, grijzen peignoir, die zonder eenige behaagzucht om hare vermagerde leden hing. Voor den spiegel streek zij door heur los haar; het was zeer dun geworden en zij lachte er om, terwijl de ijle vlokken over haar vingers vielen. Toen wierp zij zich op den grond neêr. Ik wil niet! stamelde zij bij zichzelve. Ik wil hem niet meer zien, dien Reijer.
De gezant wilde, met het oog op de zwakheid van zijn vorst, een ontwijkend antwoord geven; doch als Cambyzes zijne vermagerde hand dreigend ophief, en hem met den nog altijd straffen blik van zijn oog aanzag, aarzelde Prexaspes niet langer, maar zeide, in de meening dat hij den koning eene blijde tijding ging mededeelen: »Verheugt u, mijn vorst!
Een teringachtige ongesteldheid sloopte haar zwak en aandoenlijk lichaamsgestel: de rozen der wangen verbleekten: de hoogzwellende boezem vermagerde en de eens zoo bevallige schoone was niet meer dan een schaduw van wat zij eenmaal geweest was.
En nu waren ze stil en hielden elk een vermagerde hand vast. Toch vonden ze 't niets vreemd. Toch waren ze erg, èrg blij! Een verrassing. Mevrouw Veenhof kon in de stad maar niet herstellen. 't Werd Februari; 't werd Maart; doch ze bleef maar zwak. »U moet naar buiten, mevrouw«, zei dokter Thijssen. »Als de mooie dagen komen, moet u naar den zandgrond.
Zij vergat zelfs de kinderen van Jan niet, die binnen moesten komen, en vermaande haar zonen met diepen ernst, om te wandelen in de wegen des Heeren. De laatste, van wien zij afscheid nam, was haar man. »Ik wou, dat ik mee kon," kwam het steunend uit zijn breede borst. »Des Heeren tijd is de beste tijd," zeide zij en hare vermagerde handen gingen liefkozend over zijn sneeuwwitte lokken.
Den 12den November wordt de bagage der koningin aan boord gebracht. Den volgenden morgen gaan onze booten naar wal, om de talrijke passagiers af te halen. Tegen negen uur komt de koningin met haar gevolg bij ons aan boord. Het vermagerde gelaat van Teriímaevaroea vertoont duidelijke sporen van haar lijden; haar hooge gestalte wordt gebogen door de uitputting eener ongeneeslijke kwaal.
Zij stond zwijgend neer te zien op dat hoopje menschelijke ellende daar vóor haar, op die roode, gezwollen handen, die vermagerde gestalte en dat prachtige hoofd, dat, hoe vervallen en verwaarloosd ook, nog een woeste schoonheid vertoonde. "Je bent immers Gösta Berling, de gekke dominé?" vroeg zij. De bedelaar bleef onbeweeglijk zitten. "Ik ben de Majoorske van Ekeby."
Hij zag die schuwe oogen voor zich, die samengeknepen lippen, die vermagerde handjes. Dat arme, kleine schepsel zou beschut en verpleegd worden, en 't teeken van vernedering van haar lichaam en 't kwaad uit haar ziel weggevaagd worden. Nu werd de weg naar de eeuwige bosschen voor hem afgesloten. "Ik zal mij niet van kant maken, zoo lang zij onder uw bescherming is," zeide hij.
Woord Van De Dag