United States or Chile ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ik heb van morgen nog al haastig in 't hôtel de rekening betaald, zonder naar 't détail te kijken. Ik vond het alleen wat duur. Nu ben ik toch benieuwd wat ze voor die.... sandwiches gerekend hebben. "Pain et jambon 14 francs," staat op de rekening. Mijn dames zijn geconsterneerd, en ik niet minder. We hadden 't ook nog wel gedeeltelijk uit zuinigheid gedaan! Wie moet dat nu opeten?
"Les pins du Midi" noemde ik ze in 't Fransch, wat aan mijn tweede dame, die wel aan distracties lijdt, de vraag ontlokte: "Pain du Midi! Waar ziet u dat? Is er hier een bizonder soort brood?" Zoo reden wij den ganschen dag, langs de rivier tusschen de bergen, onder den blauwen hemel en de warme zon. Ditmaal wil ik slechts één enkele impressie van Avignon in mij bewaren.
Men weet, hoe o. a. de Heer van Hemert, die in 1586 Grave aan de Spanjaarden had overgegeven, op last van Leicester, die toen Opperlandvoogd was, met den dood gestraft werd, en hoe in 1673 hetzelfde vonnis ten uitvoer gelegd werd op den Overste Mozes Pain et Vin, die de verschansing aan de Nieuwerbrug zonder bevel ontruimd en daardoor aan de Franschen een veiligen terugtocht geopend had.
Evenals de trouwe ridderlijke liefde tegenover de opvattingen van den Roman de la rose de stof leverde tot een eleganten litterairen twist, zoo werd ook het herdersideaal het onderwerp van zulk een strijd. Ook hier proefde men de leugen te sterk op de tong, en moest men haar bespotten. Hoe weinig geleek het hyperbolisch gekunstelde, overdadig bonte leven van de laat-middeleeuwsche aristocratie op het ideaal van eenvoud, vrijheid en zorgeloos trouwe liefde te midden der natuur! Op het thema van Philippe de Vitri's Franc Gontier, type van den gouden- eeuwschen eenvoud, had men eindeloos gevarieerd. Iedereen verklaarde te hongeren naar Franc Gontier's maal op het gras onder 't lommer met dame Helayne, zijn menu van kaas, boter, room, appelen, uien en bruin brood, zijn lustig houthakkerswerk, zijn vrijheidszin en onbezorgdheid: "Mon pain est bon; ne faut que nulz me veste; L'eaue est saine qu'
En hoe telkens een gespaard deel van 't gebruikte deeg, morgen oud geworden, het nieuwe zou doorzuren en doen «ryzen» in weinig tyds, zonder daaraan den vuilen bysmaak te geven waarop de Hollanders zoo gesteld schynen. En hoe brood «du pain, m'sieur DEKÈRR, du pain, ce qu'on peut nommer du pain!» hoe brood alleen moet bestaan uit gaar meel, zonder meer.
Foei Louise! 't Is mij wel een ijselijk vide, nu zij weg is. En het spijt mij inderdaad.... als men zoo aan iemand gewoon is.... Louise. Ja! maak mij dat niet wijs. Ge vindt het misschien amusant van zoo den godganschelijken dag te hooren: tenez vous donc droite: n' appuijez pas le coude sur la table: prenez du pain dans votre main gauche.
"Ik weet van hem niets, behalve dat hij een bederver van de taal is, dat hij voor brood "du pain", en voor wijn "du vin", zegt; en dat is alles." Hoe hij in de Fransche uniform was gekomen? "'k Weet niet, hoe hij daarin komt, en 'k weet ook niet, hoe hij daaruit komt: dat zal hij wel zoo doen, als alle andere manspersonen." Waarom hij dien avond op het slot was geweest?
In Oscar Wilde's "The Ballad of Reading Gaol" wordt de pijn der dooden alsvolgt verklaard: "For he who sins a second time Wakes a dead soul to pain And draws it from its spotted shroud And makes it bleed again, And makes it bleed great gouts of blood And makes it bleed in vain."
Woord Van De Dag