United States or Djibouti ? Vote for the TOP Country of the Week !
Da'k in ééne zeg: "Ze magge mijn alle jare van de wèreld geve, a'k je effe as 'n zuster an mijn hart drukke mag." En 'k ril d'r nòg van, man, want d'r mama sting toe dat dat moch', en 'k miek d'r koontjes nat van mijn trane. "Toe bestelde ik 'n diner eerste klas, mèt 'n flesch wijn, aldoor nog in die gedachte, dat ik me in 'n huis bevond, waar 't om 't lood was te doen.
't Was wel van dat lief fliefflodderke, want, hadde ik het eens genaakt, ik hadde 't, het lief fliefflodderke, 'k en wete niet wat gemaakt: geen hand van 'nen mensche 'n mocht 'et ooit genaken zijn lieve kleed, of 't was en het wierd 't fliefflodderke, het was en het wierd hem leed; de hand van die 't miek alleene mag 't genaken en niet beschaân, de wind van die 't miek alleene mag er, wandelend, over gaan.
Zoodat ik as eerlijk man groote oplichtinge miek om de kleine te dekke. Maar hôtels en kleermakers betaalde ik nóóit; da' was eenmaal Fransch en kon ondergeteekende zich dus niet an onttrekke ...
Ik meen bij voorbeeld een schilderij...." De tranen schoten Johan in de oogen. Hij omhelsde den pater niet, omdat hij zelden iets deed, waartoe hij vast was besloten. Johan Doxa miek een schilderij. Het moest naar het aanvankelijk ontwerp, worden een beeld ten-voete-uit van den Heiligen Franciscus en het zou op den grooten outer van de Kloosterkapel prijken.
Daarbinst overlegde hij dat 't oogenblik nu best was: hij miek de kloefen los onder de kar en stak ze haastig bij den dooden kater, bond den baalzak weer dicht en legde hem onder de bank al den kant waar hij op de kar zou zitten in 't naar huis rijden. Dat is nu veerdig, meende hij en loerde nog of 't iemand gezien had.
Anne-kerke stond een liedjeszanger te brullen van "de lieve Genoveva" binstdat zijn wijf, bezorgd voor al te strenge politie, een endeken verder de wacht hield. En de zonne wemelde tusschen die luidelijke beweging, smeet open haar bundels licht, klaterde langs de zwellende tenten, waaronder de wind zich toornig miek.
Hij lag lange wakker nog en hij zag beeldelijk over de werf d'eene of d'andere deerne van 't Meulenhof als boerinne op den Hoogen Doorn rondloopen, terwijl hij zelf de plannen miek voor den bouw en bevelen gaf aan veel werkvolk bezig aan 't optrekken van een nieuwen stal, eene groote schaapskooi, en een splinternieuw woonhuis.
't Geluchte trekt op, versterking, meende hij. De boer knuffelde iets en als de knecht over den walweg, buiten de balie was, draaide Verlinde den slagboom toe en legde 't grendelijzer in. Hij miek den hond van zijnen band los en kwam weer in huis met den buik tegen 't venster staan. De mist lag dikker nu en overwaterde de werf met blauwigheid.
"Op de tafel staat een eletrieke bel. Daar druk je op dat knoppie, en de kelner numéro neuf kwam bij mijn, en miek zijn révérencie. Ik zeide tot hem in me moeders taal: "Garçon, hm, apportez moi la carte." Waarop hij de menu van den dag bij mijn op tafel lag. Ik bestelde toen van die menu een diner... complet, die bedraagt f
Romaan, als hij op de universiteit leerde, miek schulden. Ursule, die meer hechtte aan eenen goeden name dan aan eene eerlijke ziel, betaalde, maar ze hield naderhand den jongen zoo nauw dat hij haast niet meer met vrijheid denken kon. Zoo werd hij een zwijgende opstandeling. Het leven werd hem bitter. Hij droomde mee met Schopenhauer, wiens boeken hij met razernije verslond.
Woord Van De Dag