United States or Bolivia ? Vote for the TOP Country of the Week !


Geerten was aan de beurt. Onverschillig bolden de ivoren kubusjes in de roodbeplakte doos, buitelden zottelijk koppeken over, bleven toen stil liggen. "De twee apen!" Een schaterlachen doorschokte de lichamen der roeiers ... "Gij moet gaan! Santé zulle," riep Charel hoonend.

Uit een duisteren achtergrond drong vlak naar voren, met intense uitdrukking, 't gezichte van een vrouw en 't blonde koppeken van een kindje. De vrouw en bezag het kindje niet, en ook het kindje keek niet op naar zijne moeder. Ze stegen uit de grauwe duisternis, die schemerde achteraan, en ze staarden, over de gulden lijst, rechte vooruit.

Dat witte gelaat, in nauwmerkzame tinten opschaduwend uit al het blanke bedlinnen, dat heele broze koppeken, rijzekens een diepte wegend in 't donzig kussen, en dan de teekening daarin van beloken oogen, neerplooiende lippen, een luttel neusje, met kantewaarts een zoetvervig blauw al wat nu Wiezeken was, 't hiew met pijnlijke slagen, een steenen herinnering in zijn geest.

Franske stuurde zijne boot dwars voor 't moteurken ... Plots-opschrikkend, wilde Geerten opzij-wegschieten, doch de vloed voerde hem mee en met een doffen knots botste hij met groot geweld op Franskens schuitje, dat koppeken onder deed, weer boven kwam ... De motor stond stil, pufte niet meer ...

"Nog wat?" snauwde hij bruut. "Ja, er is een kaart gekomen van onzen Jef ... 't is een met een aardig koppeken ... van den Argentien geloof ik ..." "Laat zien!..." Trees haalde de kaart uit een schreewerig vergulden suikerpot op de kast, reikte ze haren man toe ... "En wat schrijft hem". Slijmerig-traag vielen de woorden uit haar kwijlenden mond ...

Op de ruiten spikkelde daardoor een menig sterrenspel van witte vonkjes en Goedele keek met pleizier ernaar, een zelfde leute voelend in haar herte. Zoo tort ze de trap af, alles beminnelijk vindend wat ze ontmoette op haar weg. Seppie stond bij een deure zijn koppeken op te heffen en te kwispelen zeer gevoegelijk met zijn kodde. Dag, Seppie!

Hij kwam dan endelijk toch aandrillen, ongeroepen en schuchter, en wreef zijn leelijk koppeken tegen haren voet. Seppie maakt uw schoenen vuil met zijn tonge. Wat zou hij? Ze wilde 't beestje vrij praten, en boog zich en streelde 't al krabbelend achter zijne ooren.