United States or Cambodia ? Vote for the TOP Country of the Week !


Hier was het maar lekker en prettig, onder de blikken van de godin Isis, wier beeldje, daar, boven de lange, breede schenkbank, in de wolk van walm, neêr blikte over de gasten, de kuische, goede godin, nooit geschandalizeerd door alles wat zij beneden zich hoorde en zag en duldde. Achter de schenkbank drilde de pezige, bezige Egyptenaar zijn keukenslaven.

Kan mij wat schelen! meende Cecilius. Het gangetje was zeker voor de keukenslaven.... Wip, waren zij op het andere muurtje.... Wip, waren zij er af. In het donker. In het dichte gras.... Het park, geloof ik, zei Cecilius. Geloof ik ook, zei Cecilianus. Beiden, poogden zij te ademen. Je kan hier nòg niet ademen, zei Cecilianus. Wat is het toch....? Ik zal het je zeggen, fluisterde Cecilianus.

Maar overal ruimden de gasten hun plaatsjes in, o zoo nauwe, kleine plaatsjes, op een bank, op een bed, op een stoel, aan de punt van een tafeltje en Nilus zelve hielp de binnenslaven en de binnenslaven hielpen de keukenslaven en, werkelijk, de nieuwe porties werden voor gezet, rijkelijk, dampende, juist van de versch gevoede vuren af, die op nieuw snorden, beneden in de keuken: Picenum-broodjes....

Ter zijde van het triclinium, schuchter, op het strand, kwamen de keukenslaven kijken en hooren. De gebaren van Cecilianus, zijne zich strekkende armen waren eene melodie van lijning, bijna onbewust mede vloeiende met de melodie van de rechterfluit, die telkens terug en terug kwam, meer en meer klagelijk om te vergeefsche wachting.

Wie zijn jullie? riepen, zeer bezig, de keukenslaven, verbaasd. Wij zingen straks en spelen.... Komediantjes? vroegen de keukenslaven. Histriones? Zeg ze toch niet, dat wij comoedi zijn, zei Cecilianus zijn broêr, die boos werd. Ze begrijpen immers het onderscheid niet. Ja, we zijn histriones, hoor! Zing en speel dan eens wat voor ons!