United States or El Salvador ? Vote for the TOP Country of the Week !
Eén der grootere soorten, de Octopus of Achtarmige Inktvisch gelijkt met zijn lange slangvormige armen op een afzichtelijken Medusa-kop. De Napolitaan is er echter niet bang voor; het vleesch is voor hem een lekkernij. De visschers in hun barca vangen hem 's avonds, door hem met fakkels te lokken; zoodra hij binnen hun bereik is gekomen, pikken zij hem op.
Men verhaalt ook dat de bisschop van Nidros eens een altaar op een groote rots bouwde; toen de mis gedaan was, begon de rots zich te bewegen en verdween in zee; de rots was een inktvisch." "En is dat alles?" vroeg de Amerikaan. "Neen," antwoordde ik. "Een andere bisschop Pontoppidam van Bergen, spreekt ook van een inktvisch waarop een regiment ruiterij kon manoeuvreeren!"
"In de haven?" vroeg Ned spottend. "Neen, in de kerk," antwoordde Koen. "In de kerk!" riep de Amerikaan uit. "Ja, vriend Ned, het was een schilderij waarop de inktvisch was afgebeeld." "Mooi zoo!" barstte Ned Land het uit van 't lachen, "mijnheer Koen houdt mij geducht voor den gek." "Waarachtig, hij heeft gelijk," zei ik.
In waterkruiken, aan een lang touw gebonden, en gedurende eenigen tijd in zee neergelaten, vestigt de inktvisch soms zijn verblijf en moet dit met den dood bekoopen, wanneer de kruiken later opgehaald worden. Maar gaan wij verder. In een andere afdeeling zien wij de veelkleurige visschen bont dooreen zwerven, happend naar nauwelijks zichtbare schaaldiertjes of plukkend aan groote lappen zeewier.
"In 1861 zag de bemanning van de Alecton ten N. W. van Teneriffe, op ongeveer dezelfde breedte waar wij ons nu bevinden, een monsterachtigen inktvisch in het zog van het schip zwemmen. De kapitein Bouguer naderde het dier en men viel het met harpoen en geweer aan, doch zonder goed gevolg, want kogels en harpoenen gingen door het beest heen, waarvan het vleesch zoo week was als gelei.
Voor mijn oogen spartelde een vreeselijk monster, dat waard was om in de legenden der wonderwereld een plaats in te nemen. Het was een inktvisch van kolossale afmetingen, van acht meter lengte. Hij zwom in de richting van den Nautilus met verbazende snelheid achteruit. Hij staarde ons met zijn groote bleekgroene oogen aan.
Jah!, en Kanaka niet maak dood 'm." Hij sloeg een stuk inktvisch aan zijn haak, dat hij met zijn tanden van het levende, kronkelende monster af scheurde, en haak en aas zonken in witte vlammen naar den bodem. "Haai rondloop hij afgeloopen", zei hij. "Ik denk wij pak 'm veel visch." Er werd heftig aan zijn lijn gerukt.
Toen het voorbij was, was de inktvisch verdwenen en daarmede mijn ongelukkige landgenoot! Hoe woedden wij toen tegen die monsters! Wij waren ons zelven geen meester meer. Tien of twaalf inkvisschen waren op het plat of tegen de zijden van den Nautilus opgekropen.
Met elken stoot drong de harpoen van Ned Land in een der oogen van een inktvisch, en stiet het er uit; maar plotseling werd mijn stoutmoedige makker omver geworpen door den voelarm van een der monsters, dien hij niet had kunnen vermijden. Hoe is het mogelijk dat mijn hart van aandoening en afgrijzen niet gebarsten is! De vreeselijke bek van den inktvisch opende zich boven Ned.
"Dat is dan toch een feit," zei Ned Land. "Ontwijfelbaar, wakkere Ned; ook heeft men daarom voorgesteld dien inktvisch 'de inktvisch van Bouguer' te noemen." "En hoe lang was hij?" vroeg de Amerikaan. "Was hij geen zes meter ongeveer lang?" vroeg Koenraad, die aan een raam naar de kloven in de rotsen stond te kijken. "Juist," antwoordde ik.
Woord Van De Dag