United States or Saudi Arabia ? Vote for the TOP Country of the Week !
De regen had de steenen klaar gekletst en, bij plaatsen, speelde de dag er met lichtende vlekken. De hemel bleef grijs en beloken, maar zilverige tinten liepen er, ten teeken dat bovenwaarts de zonne aanwezig en klaterend was. De huizen, in vlakke reken van weerskanten, zonder zichtbaar dak en zonder wispelturigen gevel, stonden omhuld in vale verven.
Je kan dan later alles er van vertellen aan de wereld! Niemand zoû je gelooven. Als ze je geloofden, zouden ze nog meer van mij houden. Ik ken onze eeuw beter dan jij, al praat je er nog zooveel over. Ga meê, zeg ik je! Je hebt genoeg gekletst over bederf. Nu zal je het ook zien met je eigen oogen! Krankzinnigheid van trots klonk in ieder woord, dat hij uitte.
Vind je dat aan te raden? 't Blad heet Eva, je roman heet Eva.... ze zullen 't door elkaar halen. Dat's niks, hoe meer d'r gekletst wordt over Eva, hoe beter. En ik wil de roman zoo noemen, dus ik doe 't. Ja, jij doet alles maar, wat je wil. Zoo, is dat soms niet m'n recht. Ben ik niet.... Je zou niks zonder onze hulp.... Beginnen jullie nóu al herrie te schoppen? vroeg Robert.
Dat ze juist nù moesten terugkomen ... nu ik juist in de stad en in de couranten een onvermengd zuivere stemming jegens mij noodig heb. Er zullen in de bladen van de omliggende plaatsen berichten over geschreven worden. Of ik hen goed of slecht opgenomen heb ... over het een zal net zooveel gekletst en geleuterd worden als over het ander.
Recht voor zijn stoel staakte de Engelschman, stram bij zijn vlam-rooden knecht, naoogend de gekken door zijn slak-zwarten kijker. "Curieux." "Intéressant." Maar 't waren nog de bange geluiden die zich opworstelden naar hier; barende schreeuwen uit het warende licht, klakkende, krakende, martelende zweepslagen, nijdig gekletst op het ziellooze vleesch.
Rousseau beschuldigde Diderot en waarschijnlijk terecht, want deze eeuwige prater kon over niets zijn mond houden van met anderen gekletst te hebben over zijn verhouding met Mme d'Houdetot en beschouwde dat als een verraad aan de vriendschap. Diderot deed later in den tijd dat Rousseau in Motiers woonde, door middel van derden nog een poging tot verzoening. Maar Rousseau weigerde beslist.
In hare halfduistere keuken zat zij in eenen hoek aan de innigste smart overgeleverd, en weende bij poozen met min of meer tranen, naar mate der angstigheid harer overdenkingen. Ongelukkiglijk hielp het weenen en klagen zoo min als de vermaningen en gebeden: het was al boter tegen den galg gekletst . Siska bleef haren wil doen.
Woord Van De Dag