United States or Samoa ? Vote for the TOP Country of the Week !
Enkele weken later droeg meneer Fruytier opnieuw zijn vollen baard. Zijn oogen hadden een zachtere uitdrukking gekregen, zijn houding was gedweeër, zijn woord klonk kalmer, bedaarder, zonder stroeve autoriteit. Hij leek in het geheel op Peetje Pruis niet meer...
Toen vielen de harde, bittere klappen: Weissenburg. Wörth, Froeschwiller; en onze geïllustreerde bladen, die eerst niets dan Fransche portretten gaven, kwamen vol met Duitsche plaatjes. Zoo zag meneer Fruytier voor 't eerst het konterfeitsel van Koning Wilhelm en de gelijkenis met zich zelf trof hem ineens, overweldigend.
Och Hiere toch! Och Hiere toch!" snikte plotseling mevrouw Fruytier, zich aan den arm van haar man vastklampend. Zwijg!" kreet hij, "zwijg!" haar heftig van zich afschuddend. En eensklaps, door het schouwspel overweldigd, kon hij zich ook niet goed meer houden, en midden in zijn vrienden, die hem stom-en-star-verbaasd aankeken, begon hij zelf te huilen en te snikken als een kind...
Tot hij plotseling, schoklachend, het blad geheel ontvouwde en hun liet zien wat onderaan stond: Willem I, Koning van Pruisen. Watte! Peetje Pruis! Es dat 't portret van Peetje Pruis? gilden de vrienden. O, moar, menier Fruytier, 't gelijkt op ou lijk twie dreupels woater! Scheirt ouën board op ouë kinne wig en iederien zal mienen dat ge Peetje Pruis zijt!"
Hij aarzelde even. Zij voelde hem aarzelen. Loat ons al te goare goan, mee ou vrienden d'r bij. Die zillen da euk wille zien," drong zij aan. "'K goa 't ulder vroagen!" riep meneer Fruytier, eensklaps opgewonden overeind staande. 't Was als een kermisdag in Gent...
Hij was een welgestelde rentenier, zonder meer. Hij droeg den niet bizonderen naam van Amédé Fruytier. Hij hield van lekker eten en drinken, hij ontmoette zijne vrienden in de dorpsherbergen, hij las iederen dag, van 't begin tot het eind, een paar couranten.
Ongetroost holden moeder en dochter naar boven om zijn kleeren in te pakken, terwijl hij zelf, koortsachtig opgewonden, zijn jachtgeweer van den wand afhaakte en zijn tasch met patronen voorzag. Den volgenden ochtend waren de dagbladen, van 't begin tot het eind, met de verhalen van den schrikkelijker veldslag gevuld. Reeds vóór het ontbijt begon meneer Fruytier hardop te lezen.
Mevrouw Fruytier kreeg plotseling een inval: O, man, loat ons doar te goare goan noar kijken!" riep zij. Meneer Fruytier legde zijn krant neer en staarde zijn vrouw strak-roerloos al over zijn brilglazen aan. En mijn reize noar Sedan?" zei hij. Wa goa-je ginter zien? Niets mier! Natuurlijk alles afgezet deur troepen! Morgen, te Gent, zilt-e veel mier zien!" verzekerde mevrouw Fruytier.
Eindelijk las meneer Fruytier, toen de heele courant bijna uit was, het volgende sensationeel bericht: "Duizenden en duizenden soldaten van het "Fransche leger komen onophoudelijk over de "Belgische grens gevlucht. Velen zijn gewond "en allen verkeeren in een allerdroevigsten "toestand van uitputting en ellende.
Zijn vrienden merkten het, maakten er hem attent op, zeiden leuk-glimlachend: Verdeeke! menier Fruytier, ouën board valt uit op ouë kinne. Nou wordt-e percies Peetje Pruis!" Joa, vindt ge?" zei hij, kinderachtig in zijn ijdelheid gestreeld. Maar hij wist het best, evenals hij wist dat iedereen, in 't dorp, hem nu Peetje-Pruis noemde.
Woord Van De Dag