United States or French Guiana ? Vote for the TOP Country of the Week !
"Ik heb de modiste bij mij gehad, met mijn nieuwe kleed voor het bal van morgenavond bij de hertogin; 't is keurig, maar ik geloof dat er wat te veel van die Crême kant aan is." Met een uitroep van wrevel, stond Geoffrey op, en ging naar boven. Hij vond Effie in haar bed heen en weer woelen, met een, rood gezichtje, wijdgeopende oogen en gloeiende handjes.
Het was waar, zij had blanker kunnen zijn, maar er was niets liefelijkers denkbaar dan dit crême en rose van haar gelaat, waarin de heldere bruine oogen fonkelden als zonnen, en dat omlijst werd door glanzend, golvend haar, hetwelk haar tot een volslagen brunette stempelde.
Bijna 7 m. dikke zoete room tot schuim geslagen, 1 o., 2 1/2 l. gezifte suiker, en 1 kopje koffij dat van 1 o., 2 1/2 l. koffij is getrokken, wordt alles kort vóór het gebruik dooreengeroerd. Kersen met schuim. Kersen waar men de pitten heeft uitgehaald, legt men in eene roomkom, strooit er suiker en kaneel over, en bedekt ze met crême fouettée, volgens No. 16. Russische vlade.
Even vóór dat de taart op tafel wordt gebragt, bedekt men alles met eene crême fouettée, die volgens No. 16 van eene halve kan room is geslagen. Zwabische taart.
Ik vroeg aan de dellals mij stukken te brengen met metaalweerschijn op witten of crême ondergrond uit den mongoolschen tijd of nog ouder, als ze die kunnen krijgen; ik zou ook tevreden wezen met metaalinlegsel op blauwen grond, dat uit den tijd van Shah Abbas dateert, eind 16de eeuw. Zij beloven er moeite voor te zullen doen.
Dit laatste recept is voor 16 personen. Crême fouettée. Men neemt zoeten room, voegt daarbij suiker naar den smaak, benevens een gespleten staafje vanille, en laat dat een uur staan trekken.
Als de inhoud eene schoone gele kleur heeft gekregen, bedekt men dien met een papier, en laat de korst verder gaar worden, terwijl men, als de taart gereed is, in elke ruit wat geconfijte vruchten legt, of, afgewisseld in de eene ruit vruchten, in de andere crême fouettée volgens N, No. 16. Wellingtonstaart.
In het huisje hoorde zij op de tweede verdieping zingen en zij lachte bij zichzelve. Die Emilie, dacht ze vroolijk. Toch ging ze niet aanstonds naar boven: zij moest eerst een blik op de kleine suite slaan. De salon was keurig gevuld met het blauwe ameublementje, van nieuwheid blinkend in het licht, dat door de crême kanten gordijnen viel.
Hij schrikte terug als in ontsteltenis. Toen ging hij naar zijne zitkamer, verwarring in zijne oogen. Hij nam de bloem uit zijn knoopsgat; bleef even staan, als draalde hij. Toen keerde hij terug, bleef voor het portret staan en beschouwde het met aandacht. In het half gedempte licht, dat door neêrgelaten crême zijden gordijnen viel, scheen het of het portret veranderd was.
"Haal eens even die crème flanellen blouse van juffrouw Cécile en den blauw-serge rok, die in de kast hangt op haar kamer en ook het zijden ceintuur; dat ligt zeker op je toilettafel, Cilly?" "Ja, mama." De lichte blouse pastte Elsje beter, maar scheen hare roode wangen nog rooder en haar middel nog dikker te maken, door al de ruime rimpelingen en plooitjes, waarmee de stof gegarneerd was.
Woord Van De Dag