United States or Western Sahara ? Vote for the TOP Country of the Week !
Διότι τα διακρίνει απ' αλλήλων. Τα κατέχοντα εις έκαστον γένος θέσιν ανάλογον, π.χ. γλυκύ, λευκόν. Διότι τα πλείστα των αισθημάτων είναι εναντία. Τα οποία χωρίς να είναι εναντία μετέχουσιν όμως της φύσεως των εναντίων. Τα οποία είναι εναντία, ων μετέχουσι τα διάμεσα χρώματα. Και τότε δεν υπάρχει διπλή αίσθησις. Ότε τα δύο ενούνται εις έν μόνον. Ή ανάλογα.
Ώστε, αν η εγρήγορσις ορίζεται διά τούτου, διά της απαλλαγής της αισθήσεως από καταστάσεως αδυναμίας, και αν πρέπη πάντοτε το έν μόνον εκ των εναντίων να είναι παρόν, το δε έτερον απόν, και αν η εγρήγορσις είναι το εναντίον του ύπνου και αν το έν ή το άλλο αυτών πρέπη να ευρίσκηται εις παν ζώον, τότε είναι αναγκαίος ο ύπνος. 9. Διότι είναι αδύνατον να ενεργή πάντοτε.
Οι δε Μαντινείς, οι σύμμαχοί των και οι λογάδες των Αργείων δεν εσκέφθησαν πλέον να αντισταθούν κατά των εναντίων, αλλ' ιδόντες την ήτταν των ιδικών των και την επίθεσιν των Λακεδαιμονίων, ετράπησαν εις φυγήν. Και εκ μεν των Μαντινέων έπεσαν πολλοί, εκ δε των Αργείων λογάδων εσώθησαν οι περισσότεροι.
Δεν ανείχετο να ενεργηθή ούτε παρ' αυτού, ούτε παρ' άλλων αδικία και κατ' αυτών των εναντίων του· αδικία δε μεγίστη βεβαίως ήθελεν είσθαι να καταδικάση ο δικαστής άνθρωπον χωρίς προηγουμένως ν' ακούση αυτόν.
Κρατηθέντες εις τας νήσους ταύτας υπό των εναντίων ανέμων ημέρας οκτώ διήρπασαν και κατηνάλωσαν εν μέρει όσα οι Κλαζομένιοι είχαν αποθέσει εκεί, τα δε άλλα εισβιβάσαντες εις τα πλοία απέπλευσαν εις την Φώκαιαν και την Κύμην προς τον Αστύοχον.
Δι' ο κατά την θεωρίαν ταύτην ή πρέπει, καθώς λέγουσί τινες, πάντα όσα φαίνονται, να είναι αληθή ή πρέπει άλλως η θίξις του ανομοίου να είναι η απάτη, διότι αύτη είναι η γνώμη η εναντία προς το ότι το όμοιον γνωρίζει το όμοιον. Φαίνεται δε ότι εν τη περιπτώσει ταύτη και η απάτη και η γνώσις των εναντίων είναι η αυτή .
Σαν πέρασαν η κάψαις, και πιάνουν η βροχαίς, Καιρών ενάντιων ζάλαις, ανέμων ταραχαίς, 130 Ο λαλητής ευρέθη, μην έχοντας σπειρί, Της πείνας να ψοφήση, σε κίντυνο βαρύ. Στο σοδιαστή προστρέχει, του λέει, παρακαλώ, Μην αρνηθής να κάμης σ' εμένα ένα καλό. Με ξάφνισαν τα κρύα, προμιού το φανταστώ, 135 Και να χαθώ κοντεύω, αν δεν καταφταστώ.
Σαν πέρασαν η κάψαις, και πιάνουν η βροχαίς, Καιρών ενάντιων ζάλαις, ανέμων ταραχαίς, Ο λαλητής ευρέθη, μην έχοντας σπειρί, Της πείνας να ψοφήση, σε κίντυνο βαρύ. Στο σοδιαστή προστρέχει, του λέει, παρακαλώ, Μην αρνηθής να κάμης, σ' εμένα ένα καλό. Με ξάφνισαν τα κρύα, προμιού το φανταστώ, Και να χαθώ κοντεύω, αν δεν καταφταστώ.
Αναγκαίον θεωρούμεν να ανακεφαλαιώσωμεν και να κρίνωμεν ενταύθα τας γενικάς αρχάς της διδασκαλίας του Πλάτωνος περί κόσμου και ψυχής, αφαιρούντες την μυθικήν μορφήν της εκθέσεως. Ούτως ο τρόπος του είναι, η αχώριστος μορφή των ιδεών είναι η διαλεκτική, στηριζομένη επί της συνυπάρξεως των εναντίων.
Υπάρχει και κάτι εις αυτά τα πράγματα ωσάν αυτό όπου θα είπω, δηλαδή ανάμεσα εις όλα τα ζεύγη των εναντίων δύο γεννήσεις, επειδή αυτά είναι από δύο, ήγουν από τα έν εις το άλλο και πάλιν δευτέραν φοράν από το δεύτερον εις το πρώτον; Διότι μεταξύ ενός πράγματος μεγαλυτέρου και ενός μικρότερου υπάρχει αύξησις και ελάττωσις· και έτσι λέγομεν ότι το μεν έν αυξάνει, το δε άλλο μικραίνει.
Λέξη Της Ημέρας