Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !

Atualizado: 8 de junho de 2025


La mar en medio y tierras, he dejado Á cuanto bien cuitado yo tenia: Cuan vano imaginar, cuan claro engaño Es darme yo á entender que con partirme De se ha de partir un mal tamaño! Quão mal está no caso quem cuida que a mudança do lugar muda a dor do sentimento! E senão, diga-o quien dijo que la ausencia causa olvido. Porque emfim la tierra queda, e o mais a alma acompanha.

O pastor, e Venadoro com elle, feito pastor. Mas de un mez es ya pasado Que en esta sierra andais; Y es caso mal mirado Que andeis guardando ganado Por una que tanto amais. Y si os determinais En querer casar con ella, Juro á mi que nada errais; Y si eso es para habella, En vano cabras guardais.

Mi Señor no me llevó Á la guerra, adó mató Aquel Rey de los Thebanos? Yo eso muy bien lo . Empero qué hacias Cuando la batalla vias? Escucha: yo lo diré, Y cesaran tus porfías. Cuando mi Señor andaba Peleando, y derramaba La sangre de algun mezquino; Con una bota de vino Yo la mia acrescentaba. Del beber grande alegria, Y del pelear gran miedo. Y despues?

El mar, que las batia, su bramido Con los retumbos dellas ayuntaba; Confuso son el viento derramaba, En cavernosos valles repetido. Responden a mi llanto duras peñas, Ai de !

I. S. V. P. impensa sua vivus posuit, vel vivi posuere. K. B. M. carissimæ bene merenti, vel carissimo. K. CON. D. carissimæ conjugi defunctæ. K. D. kalendis decembris; capite diminutus. L. liberta; lucia. L. B. M. D. libens bene merito dicavit; locuno bene merenti dedit, vel libertæ, seu liberto.

Como no! Y una linda blusa de seda, pollera con pliegues y cordon de oro. Atirava com decisão o guardanapo: a ver! O Silveira expandiu-se num claro riso, entre trocista e incrédulo; e após uma pausa, voltando a afagar-lhe com carinho a mão sôbre a mesa, suavemente: Mas, dize-me: então, sério, sério, não te lembra o campo? Que me voy a acordar?

Fomos resar ladainha terço con preces, e salua, e a Magestade tambem devinamente entoava Cantaraõsse vilhancicos preparousse a conçoada que por ser Regia a grãdesa quis dispensar nella o papa Coubenos por aposento a mais magestosa casa por ver a gente Londrina o que o Sacerdosio alcança Ao romper da menhan rompeosse a tella de prata e foj medida con os remos por ser alta para as varas

Ahora quiero ir allá Adó mi Señora está, Contarle como es venido Mi Señor. Mas, oh perdido! Si un otro yo tiene allá, Todo lo terná sabido. Ah hombre..... Mi voz sonó. Aonde vuelves ahora? Por Dios no onde , Porque si yo no soy yo, Ni Alcmena es mi Señora. Adonde vas? Con mensaje Del Señor Amphitrion Para Alcmena. Adó, salvaje? Pues quebraste la omenaje, Ahí verás tu perdicion.

"El Principe de Portugal, visto que la gente del Rey su padre era vencida é desbaratada, pensando reparar algunes de los que iban fuyendo, sobióse sobre un cabezo, á donde tañendo las trompetas, é faciendo fuegos, é recogiendo su gente, estuvo quedo con su batalla, é no consentió salir della á ninguno..."

Venho cego de verdade, Que não puderão soffrer Meus olhos a claridade. Oh triste, que vengo ciego Con rayos, y con visiones! Y destas encantaciones, Si nuestra casa arde en fuego, Han se de arder mis colchones. Vamos a Amphitrião Contar-lhe cousas tamanhas. Que vai ? que cousas vão? Maravilhas tão estranhas, Que me treme o coração.

Palavra Do Dia

adviriam

Outros Procurando