verscbeidene

Bijgewerkt: 9 mei 2025

Maar dat papier....? dát papier 't welk immers werktuiglijk door haar in den zak gestoken, nu uit hare kleeding te voorschijn kwam....? Zij weet niet het is zij ziet.... Hemel! kan zij haar oogen gelooven!? Die woorden: "Eenige en algeheele erfgename...." Zij herhaalt ze luide; het duizelt haar; en zij hoort het gebrul dat de kamer vervult: zij staat roerloos; verneemt woorden en vervloekingen, die haar 't hart doen krimpen; en terwijl zij op een kalmen en waardigen toon zegt: "Zie dan hoe snood en boosaardig mijn opzet was," scheurt ze het blad in verscbeidene stukken, juist op het oogenblik dat Joost Van Meerle, die, zijn eigen ellendigen toestand geheel vergetende, uit zijn zetel was opgesprongen, met een pijnlijken kreet op den grond en voor hare voeten nedervalt.

Jacobus Jan Cremer - Betuwsche novellen, en Een reisgezelschap