schilvers

Bijgewerkt: 18 juli 2025

Mijn aandacht geboeid, mijn oogen afgedwaald van het zuiden, aangetrokken door die rimpels in het zand, volgden het spoor der ebbegolven, Kaf, stroo, houtsplinters, zeegras en kwallen, Schuim, schilvers van glimmende rotsen, zeegras, dit alles had de vloed achtergelaten op het strand, Mijlen ver wandelde ik, steeds met het geruisch der brekende golven naast mij, Daar op Paumanok's kust, en in mij de oude gedachte, dat alles buiten mij wordt weerspiegeld door alles in mijn binnenste, Die gedachte kwam door U opnieuw in mij op, gij vischvormig eiland, Terwijl ik terugging langs de kust, die ik zoo goed ken, Terwijl mijn electrische Ik-heid mij deed zoeken naar mijn evenbeeld.

Walt Whitman - Grashalmen

Ik zie zelfs geen kans er een verhaal van te maken, niets dat op een lieve historie lijkt. Er werd simpelweg van een derde verdieping goed naar beneden gedragen. Als je voor een raam zit, gemakkelijk zit, warm zit, met een behoorlijke sigaar, en al luierend naar buiten kijkt, let je alles op. Eerst werd naar beneden gebracht een houten tafel, ontverfd, met schilvers van groen en rood.

Herman Heijermans - Schetsen, Eerste bundel