moe-voorover

Bijgewerkt: 25 juni 2025

Hij stond een beetje moe-voorover, telkens uitstekend naar een bezoeker zijn lange, blanke hand, met een reine blijheid in zijn lichte oogen, die wat zwak nu schenen, bleek van geluk, overstelpt door zijn zaligheid, nu en dan even blozend als van schaamte over zijn niet-waardig zijn, als moest hij zich verontschuldigen dat hij 't was die haar man zou worden. En Bernard benijdde hem niet.

Herman Johan Robbers - De roman van Bernard Bandt