Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 28 mei 2025
De Goudenaars verhaalden veel van de hemelhooge bergen, die zij bij Kleef beklommen hadden, en hadden het met de Eunomianen en vele kleine tourtjesmakers gemeen, dat zij het bereiken van den hemel voor heel gemakkelijk hielden.
Over waters, over weiden, Door de nevelverre luchten, Varen stadig vluchten vogels, Vaart hun, vaart hun zacht geveder Naar het wachtend, wazig teeder Einde tusschen aard en hemel. Over heindeverre weiden, Onder hemelhooge luchten, Daalt het, daalt het zacht geveder, Daalt het uit de nesten neder, Daalt ter wereld al het teeder Broedsel tusschen aard en hemel.
Uit de zindelijke en lichte straten waren we plotseling zonder overgang in een wirwar van steegjes verzeild geraakt, smalle nauwe doorgangen tusschen hemelhooge huizen, alle oud en vervallen. Het was als een doolhof en telkens liepen we stomp en moesten omkeeren, om ons eindelijk weer bij het begin terug te vinden.
De hooge, zwaar gebouwde muur, die de geheele stad omgeeft, de verblindende kleuren der hemelhooge pagoda, het dooreengewoel van de altijd druk doende Chineezen, die hier, bijna zonder uitzondering hun staart behouden hebben, de overal opdoemende veelkleurige tempels, zijn zoo indrukwekkend, dat zeker niemand den eersten indruk vergeten zal, dien hij bij zijn eerste bezoek aan deze grootste der oriëntalische steden ontving, Alleen wanneer men in het hotel des Wagons Lits is gearriveerd, gelooft men zich een oogenblik in Europa.
Nadering tot de steile hemelhooge rotsen van Eden, waarboven, als een noorderlicht, de weêrschijn blinkt der vlammende zwaarden der Wachtengelen. Onthulling van het helsche geheim, aan Exaël medegedeeld, om de ontoegankelijke rotsen door ontploffing van het inwendige aardsche vuur te verbrijzelen. Rustelooze arbeid, ter bereiking van dit misdadig doel. Rouw, ontzetting en afgrijzen in den Hemel.
Bij de lectuur van Spinoza grijpt ons een gevoel aan als bij den aanblik der natuur in haar diepst-levende rust. Een woud van hemelhooge gedachten, wier bloeiende toppen in wuivende beweging zijn terwijl de onwrikbare stammen wortelen in de eeuwige aarde. Er is in de geschriften van Spinoza een zekere atmosfeer die onverklaarbaar is. Inderdaad, Spinoza's gedachten zìjn nuchter, koel en klaar.
Ziet ze, de onmetelijke zonnen, en de kleinste planeten; de hemelhooge bergen, en de liefelijke heuvels; ziet ze, de cederen van den Libanon, en het fijngetakte plantje der hei; den olifant en het miscroscopisch insekt. Vaderlandsliefde! Verkondig het alomme, gij kleine natie, dierbaar Nederland, dat gij recht hebt van bestaan, gij bovenal!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek