Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 6 Μαΐου 2025
Μέγα δε ατύχημα και από καθαράς φιλολογικής απόψεως πρέπει να θεωρηθή ότι ο θάνατος διέκοψε την μόλις αρχίσασαν μετάφρασιν της «Ιστορίας της Αγγλικής Λογοτεχνίας» του Ταιν γ' Εκδίδεται εις την διηγηματογραφίαν.
Ο Σωκράτης, ανάμεσα στους μαθητές του, στις τελευταίες ώρες της ζωής του, διδάσκει με ηρεμία και γαλήνη τον θείο προορισμό του ανθρώπου και φέρνει δυνατά επιχειρήματα για την ύπαρξη ζωής ύστερ’ από τον θάνατο. Η λιτή δραματική αφήγηση του θανάτου του Σωκράτους, με κώνειο, είναι από τις ωραιότερες σελίδες της παγκοσμίου λογοτεχνίας. Η μετάφραση έγινε από τον Αρ. Χαροκόπο.
Αν δε η εν σώματι αναδημοσίευσις αυτών φανή πως ευπρόσδεκτος, ως ελπίζει ο γράψας, ου μόνον εις τους παλαιούς των γνωρίμους, αλλά και εις τους οπωςδήποτε περιέργους προς τα παλαιότερα προϊόντα της συγχρόνου ελληνικής λογοτεχνίας, ας αποδώσωσι και ούτοι και εκείνοι την χάριν εις τον φιλόμουσον χορηγόν της Βιβλιοθήκης ταύτης, τον προθύμως παράσχοντα την ξενίαν της υψιδόμου του στέγης εις τα από τοσούτου χρόνου ανεμοφόρητα και περιπλάνητα ταύτα φύλλα.
Ο Σωκράτης, ανάμεσα στους μαθητές του, στις τελευταίες ώρες της ζωής του, διδάσκει με ηρεμία και γαλήνη τον θείο προορισμό του άνθρωπου και φέρνει δυνατά επιχειρήματα για την ύπαρξη ζωής. Ύστερ’ από τον θάνατο. Η λιτή δραματική αφήγηση του θανάτου του Σωκράτους, με κώνειο, είναι από τις ωραιότερες σελίδες της παγκοσμίου λογοτεχνίας. Η μετάφραση έγινε από τον Αρ. Χαροκόπο.
Αριστοκρατικός, αρεσκόμενος εις το εξωτικόν και το σπάνιον, όπως τον εχαρακτήρισε και ο κ. Αι διαλέξεις του περί νέας Ελληνικής λογοτεχνίας προ πενήντα και πλέον ετών, παρ' όλην την ρητορικήν επίδειξιν σοφίας, συνετέλεσαν ώστε να εκτιμηθή όπως έπρεπεν η λογοτεχνική παράδοσις της Επτανήσου, να τύχουν προσοχής ο Σολωμός και τα δημοτικά τραγούδια.
Δεν ήτο ελευθερόστομος ο Βοκκάκιος, ο Μακιαβέλης εις τον «Όνον» του, ο Αριόστος, ο Τασσόνης, ο Ραβελαί;. . . Και τα παραδείγματα πολλαπλασιάζονται, όλαι αι γωνίαι της οικουμενικής λογοτεχνίας ανερευνώνται διά ν' αποδειχθή η Ροΐδειος θέσις, διά να καταδειχθή η αναγκαιότης της σατύρας, η νομιμότης της υγιούς ελευθεροστομίας και διά ν' ανασκευασθή η κατηγορία επί προσβολή κατά της θρησκείας.
Ο Ίδας, μ' όλα τα ξεχωριστά λογοτεχνικά του χαρίσματα, θαπομένει στην ιστορία της νεοελληνικής λογοτεχνίας περισσότερο ως π ο λ ε μ ι σ τ ή ς, militant, παρά ως λογοτέχνης. Η κυρίαρχη γραμμή σ' όλη τη σκέψη του, σ' όλη την εργασία του, είταν ο αγώνας, ο πόλεμος.
Το μόνον όπερ ίσως δύναται τις να παρατηρήση επί της συζητήσεως ταύτης είνε ότι από ωρισμένης στιγμής οι αντίπαλοι αντεπυροβολούντο με κείμενα και ουχί με επιχειρήματα. Όπως εις τας μεσαιωνικάς συνόδους ανεζητείτο ουχί το ορθόν αλλ' η έννοια των υπό των πατέρων της λογοτεχνίας γραφέντων. Πράγματι το δώρον εκείνο όπερ αναγνωρίζει εις τον τελευταίον είνε ακριβώς η έμπνευσις. Βλ.
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν