United States or Ireland ? Vote for the TOP Country of the Week !
Επτά επί Θήβας: Το δράμα τούτο αναφέρεται στην τραγική Θήβας μοίρα των δύο γιων του Οιδίποδα, πού, μονομαχώντας για τον θρόνο των Θηβών, αλληλοσκοτώνονται. Ο ύμνος των Ερινύων κι ο παθητικότατος θρήνος της Αντιγόνης και της Ισμήνης για τους σκοτωμένους αδελφούς των είναι από τους λυρικώτερους της αρχαίας τραγωδίας.
Αναφέρεται το δράμα εις την τραγικήν μοίραν των δύο υιών του Οιδίποδος, οι οποίοι, μονομαχούντες διά την βασιλείαν των Θηβών, αλληλοφονεύονται. Ο ύμνος των Ερινυών και ο παθητικώτατος θρήνος της Αντιγόνης και της Ισμήνης είναι εκ των λυρικωτέρων της αρχαίας τραγωδίας. Δρ. 1.50
Πλήρες επεισοδίων, ως ο θάνατος των δύο αδελφών, η αποδίωξις του Οιδίποδος, η γενναία της Αντιγόνης απόφασις κ.λ. λογίζεται εκ των ωραιοτέρων έργων του Ευριπίδου. Δρ. 1.50 Ικέτιδες. δράμα πολιτικόν και πατριωτικόν, αναγόμενον εις τον ήρωα Θησέα, ο οποίος θάπτει τους προ των Θηβών πεσόντας Αργείους.
Επτά επί Θήβας: Το δράμα τούτο αναφέρεται στην τραγική μοίρα των δύο γιων του Οιδίποδα, πού, μονομαχώντας για τον θρόνο των Θηβών, αλληλοσκοτώνονται. Ο ύμνος των Ερινύων κι ο παθητικότατος θρήνος της Αντιγόνης και της Ισμήνης για τους σκοτωμένους αδελφούς των είναι από τους λυρικώτερους της αρχαίας τραγωδίας.
Αυτή δε η σκηνή, περιέχουσα ως εν σπέρματι την υπόθεσιν της Αντιγόνης του Σοφοκλέους, έκαμε πολλούς των κριτικών να υποπτεύωσιν ότι οφείλεται ίσως εις μεταγενεστέραν διασκευήν. ΕΤΕΟΚΛΗΣ ΑΓΓΕΛΟΣ ή ΚΑΤΑΣΚΟΠΟΣ ΧΟΡΟΣ ΠΑΡΘΕΝΩΝ ΑΝΤΙΓΟΝΗ ΙΣΜΗΝΗ ΚΗΡΥΞ
Φοίνισσες: Περιστρέφεται γύρω από την τραγική παράδοση της αδελφοκτονίας Ετεοκλέους και Πολυνείκους. Γεμάτη επεισόδια και σκηνική δράση, όπως ο θάνατος των δυο αδελφών, το διώξιμο του πατέρα τους Οιδίποδος, η γενναία απόφαση της Αντιγόνης κτλ., θεωρείται μια από τις ωραιότερες τραγωδίες του Ευριπίδου. Η μετάφραση του Ν. Ποριώτη.
Μετά τον διπλούν φόνον, επάνω εις τα νεκρά σώματα των δυο αδελφών, ο χορός αποτελούμενος από Θηβαίας παρθένους ψάλλει τον λυρικώτατον «Ύμνον των Ερινύων» καθώς τον οναμάζουν αι ίδιαι, τούτον δε επακολουθεί ο παθητικώτατος θρήνος των δυο αδελφών Αντιγόνης και Ισμήνης, ο οποίος και έπρεπε να τελειώνη το δράμα. Αλλά έπεται και μια τελευταία σκηνή ακόμη.
Παρουσιάζει αντίμαχα τον φυσικόν νόμον — του αίματος την φωνήν ― προς τον κοινωνικόν νόμον που επικρατεί μεν και συντρίβει διά του θανάτου της Αντιγόνης, δεν ισχύει όμως να ταπεινώση την ευγένειαν του φυσικού της στοργής νόμου. Μετάφρασις, αποδίδουσα ζωντανόν το πρωτότυπον, θαυμασίως αρμονική και καλλίτεχνος υπό του κ. Κ. Χρηστομάνου. Δρ. 1.50 Ηλέκτρα.
Προς τούτοις η ιστορία των Πελοπιδών και των Μυκηνών και τα γενόμενα εντός αυτών και προ αυτών, ο Ίναχος και η Ιώ και ο φρουρός αυτής Άργος, ο Ατρεύς και ο Θυέστης και η Αερόπη• το χρυσούν δέρας και ο γάμος του Πέλοπος, ο φόνος του Αγαμέμνονος και της Κλυταιμνήστρας η τιμωρία• και ακόμη προ τούτων η εκστρατεία των επτά επί Θήβας, η υποδοχή των εξορίστων γαμβρών του Αδράστου και ο περί αυτών χρησμός, η διαταγή να μείνουν άταφοι οι πεσόντες και ο ένεκα τούτου θάνατος της Αντιγόνης και του Μενοικέως.
Λέξη Της Ημέρας