φτύνη

Ενημερώθηκε: 9 Μαΐου 2025

Τι χάνομε τάχα με το θάνατό του; και τι θα εχρησίμευε στον κόσμο αυτός; Ένας άνθρωπος φορτικός σ' όλους, βρώμικος, συχαμερός, διαρκώς μ' ένα κλύσμα κι' ένα γιατρικό στην κοιλιά του, όλο να βγάζη μύξες, όλο να βήχη, όλο να φτύνη. Μωρός, πληκτικός, παράξενος. Όλους μας εκούραζε και μέρα — νύχτα δεν έκανε τίποτ' άλλο παρά να τα βάζη με τις υπηρέτριες και τους υπηρέτας.

Molière - Ο κατά φαντασίαν ασθενής