United States or French Southern Territories ? Vote for the TOP Country of the Week !
Steeds echter keeren zij ten spoedigste weder naar hare hoogere woonplaatsen terug, omdat de sneeuw hier bijna altijd vroeger verstuift of wegdooit dan in het dal. De Gems is gewoon des nachts te rusten. Als de morgenschemering aanvangt, verheft zij zich van haar leger en gaat op voedsel uit, waarbij zij in den regel langzaam in benedenwaartsche richting loopt.
Straks komt de wanne, en kaf en koren liggen voor het laatst vereenigd op de gespannen vacht; en op die wanne blijft dan het wichtig graan liggen en wordt in de korenmaat opgevangen; maar het kaf is te licht bevonden, en verstuift bij het schudden op den wind, of wordt straks in een hoek weggeworpen. Eens heeft datzelfde kaf dus tier en sap gehad.
En het werden als menschenzielen, die eerst leven en lijden en uitstooten haar klacht, die dan sterven, beginnen te stralen met lichamen van klaarte, wien lange vleugelen ontschieten als weêrlichten van zilver, hunne zieleschouders uit; ze trippelen achter elkaâr de regenbogen over als over bruggen van glazen blauw en rose en geel getintel, en er komen al meer en meer; het zijn volken van zielen en ze reppen en reppen hare zilveren voeten, ze dringen zich over den regenboog, ze lachen en zingen en duwen elkaâr; in hun gedrang stooten hare vleugels elkaâr, verstuift er zilverdons.
Met machtge wervling Doorsnijdt, verstuift de wemelende bol 't Heldre riviertje in een azuren mist Van opgeloste fijnheid, licht-gelijk; En van het boschgebloemt de wilde geur, Muziek van 't levend gras en van de lucht, 't Smaragden licht van stralen in 't gebladert Vervlochten, schijnen om zijn machtgen spoed, Die toch zichzelf bestrijdt, samengekneed Tot éen etherische zelfstandigheid, Waarin de zinnen zwijmen.
Doch de schijnliefde is wuft en ijdel, en verstuift bij den eersten tegenspoed als kaf voor den dwarrelwind!" Hij maakte een korte pauze, doch Charles noch Lena zeiden een woord. »Hier in Afrika," ging de spreker voort, »dringt alles tot een staatkundige crisis, en hoe zwaar het onweer zal zijn, dat boven onze hoofden zal losbarsten, weet God alleen.
Wat is ons leven? ach! wat is ons leven ook? Een liefelijke bloem, bel, bobbel, damp en rook Of smook, die in de lucht verblazen en verzwenen, Gelijk een schaâuw verstuift, en ijdel vliegt daar henen: Het duurt een wijle maar, een tijdeloozen eeuw, En smelt weêr lichter als een witgevlokte sneeuw, Of als een ijzen beeld, twelk spoedig overwonnen Zijn statua verliest met 't stralen eender zonnen , 't Is als een bliksemslicht , dat naauw om schijnen poogt En mist zijn heerlijkheid met dat het zich vertoogt , Een torts , die durig schijnt en smeltet al bezweken, Met dat haar lemmet sparkt , met dat zij is ontsteken: Hoe vliên ons dagen weg, als waren zij gevlerkt!
In de Wilde Eend toont de dichter de samenleving in miniatuur met haar goedheid en haar wreedheid, met haar zelfbedrog, haar lafheid, haar onverschilligheid, maar ook met haar poëzie, een onnoodige poëzie, die in de ruimte verstuift en verklinkt. Het is een wereld, waarmee het nog niet meenens is; zij denkt wel te bestaan, maar uit het niet bestaan kan zij nog niet te voorschijn komen.
Ik ken slechts gelukkige huwelijken, die door het koel verstand gesloten zijn." "Maar het geluk dezer verstandigen verstuift als kaf voor den wind, zoodra een hartstocht in het spel komt, waarvan men te voren niets wilde weten." "Verstandigen noemen wij dezulken, die vooraf reeds van allen kost genuttigd hebben. Het is als met het roodvonk; is men eenmaal doorgeziekt, dan blijft men vrij."
Woord Van De Dag