United States or Denmark ? Vote for the TOP Country of the Week !
Maar in de parel zelf zag zij geen schoonheid. Wat zij zag was het huis dat Mapoehi en Tefara en zij met zooveel zorg hadden gebouwd in hun geest. Telkens als ze naar de parel keek, zag zij het huis in al zijn bijzonderheden, de achthoekige klok incluis. Dat was iets om voor te blijven leven. Zij scheurde een reep van haar ahoe af en bond de parel stevig om haar hals.
Mapoehi begon zich verlicht te voelen. Hij had het spook misleid. "Maar waar kom je vandaan, oude vrouw?" informeerde hij. "Van de zee", was het mistroostig antwoord. "Ik wist het wel! Ik wist het wel!" gilde Tefara, en ze wiegde haar bovenlijf heen en weer. "Sinds wanneer heeft Tefara in een vreemd huis geslapen?" kwam de stem van Naoeri door het vlechtwerk.
Mapoehi kruiste zijn armen in droefenis en zat daar met gebogen hoofd. Zijn parel was hem afhandig gemaakt. In de plaats van het huis had hij een schuld betaald. Hij kon niets laten zien wat hij voor de parel in de plaats had gekregen. "Je bent een dwaas", zei Tefara. "Je bent een dwaas", zei Naoeri, zijn moeder. "Waarom heb je hem de parel in zijn hand gegeven?"
"Als je had gedaan zooals ik zei," viel Tefara aan, voor den duizendsten keer, "en de parel verborgen had, en het aan niemand had verteld, dan zou je hem nu nog hebben." "Maar Hoeroe-hoeroe stond er bij toen ik de oester openmaakte heb ik je dat nu niet al honderd keer verteld?" "En nu zullen wij geen huis hebben. Raoul zei mij vandaag dat als je de parel niet aan Toriki verkocht had "
"Ik heb hem niet verkocht. Toriki heeft hem me afgenomen." " dat als je de parel niet aan Toriki verkocht had, hij je vijfduizend Fransche dollars zou geven, en dat is tienduizend Chili." "Hij heeft met zijn moeder gepraat." legde Mapoehi uit. "Zij heeft verstand van parels." "En nu is de parel weg," beklaagde Tefara zich. "Hij heeft mijn schuld aan Toriki betaald.
"Er moet een naaimachine zijn", deed Tefara, Mapoehi's vrouw, zich hooien. "En de achthoekige klok niet te vergeten," voegde Naoeri, Mapoehi's moeder er bij. "Ja, dat is alles", zei Mapoehi. Raoul lachte. Hij lachte lang en hartelijk. Maar terwijl hij lachte, loste hij in stilte vele problemen van hoofdrekenen op.
Neen, want Toriki is dood, en doode menschen kun je niet betalen." "Maar Levy heeft Toriki niet betaald", zei Mapoehi. "Hij heeft hem een stuk papier gegeven waar hij het geld voor kon krijgen in Papeete; en nu is Levy dood en kan niet betalen; en Toriki is dood, en het papier is met hem vergaan, en de parel is vergaan met Levy. Je hebt gelijk, Tefara.
Het vlechtwerk kwam in beweging. "Wat doe je?" vroeg Mapoehi streng. "Ik kom binnen", zei de stem van Naoeri. Eén hoek van de mat werd opgelicht. Tefara trachte onder de dekens te duiken, maar Mapoehi hield zich aan haar vast. Hij moest zich ergens aan vasthouden. Samen, vechtend met elkaar, met bevende lichamen en klapperende tanden, staarden zij met uitpuilende oogen naar de mat die omhoog ging.
Om drie uur in den morgen was de grootste kracht van den orkaan gebroken. Om vijf uur woei er nog slechts een stijve bries. En om zes was het blakstil en scheen de zon. De zee was kalm geworden. Aan den nog rusteloozen rand van de lagune zag Mapoehi de vernielde lichamen van hen die het land niet hadden kunnen bereiken. Zonder eenigen twijfel waren Tefara en Naoeri daar bij.
"Het huis?" wierp Naoeri tegen. "Hij zal het huis bouwen", antwoordde Tefara. "Hij zegt dat het vierduizend Fransch zal kosten. En bij zal ook nog duizend Fransch crediet geven, en dat is tweeduizend Chili." "En het zal zes vadem lang zijn?" vroeg Naoeri. "Ja" antwoordde Mapoehi, "zes vadem." "En zal de achthoekige klok in de middelste kamer zijn?" "Ja, en de ronde tafel ook."
Woord Van De Dag