United States or Iraq ? Vote for the TOP Country of the Week !
Zij zag Jozef in Felix en om hem heen schemerden met schitteringen de boomen en huizen en alles in de rondte haar tegen. De weg had zich, bij den molen, plotseling verbreed. De straatweg vloeide nu, laag, in het midden vooruit, zoetjes naar beneden; aan weêrszijden waren de breede hellende voetpaden van hard donkergrijs zand.
Op hetzelfde oogenblik schemerden voor hem de planken der barrière. Zonder de beweging te veranderen hief zijn paard zich onder hem op, de planken verdwenen en slechts hoorde hij achter zich een lichten klop. Door het zien van den vooruitgaanden Gladiator vurig geworden, had Froe-Froe zich wat te vroeg voor de barrière opgeheven en deze derhalve met een achterhoef aangeraakt.
Boven de fluweelen kragen van hun overjassen schemerden, in helder witte boorden geklonken, hun roode door de pret vettige halzen. Er kwam een donkere jufvrouw onder een breedgeranden rubenshoed achter hen aan. Zij kuchte. Jozef keek om. Van weêrszijde werd toen giechelend gelachen.
Zij flikkerden hier en schemerden daar: men had ze voor groote huppelende dwaallichtjes kunnen houden. Toen echter volgde een gerucht en geraas, dat hooren en zien deed vergaan, en te gelijk scheen dieper in het bosch een hevig gevecht te beginnen. Van alle kanten dreunde het dof gedonder van zwaar geschut en het onophoudelijk knetteren van duizend en nog eens duizend musketten en geweren.
Ik had ook, meer dan waarschijnlijk, niet genoeg bedaardheid van geest, om daar van, het zij berekening, het zij zelfs eenvoudige opteekening in mijn zakboekjen te doen. Mijn hoofd en bost klopte geweldig, en welhaast kon ik niet zien. Ik had niets van het geen beneden my was kunnen bespeuren, en nu schemerden my de oogen dermate, dat ik niet wist of het dag dan nacht was.
Het was een groot rumoer van gaan en komen, de arbeiders vulden geheel de zaal. En de zaal zette zich, en was een wolk in 't dikke blauw schemerden stil de hoofden hoofden en allen werden, allen keken stil naar waar vijf hoofden als vijf sterren blonken. En een stond op, Willem kende hem wel, zijn hart ging open want hij had hem lief zooals een vriend een kameraad bemint.
"Ik kan niets lezen," zeide Aylva, die, overstelpt van aandoeningen, in een zetel was neergezonken en vruchteloos de letters poogde te ontcijferen, die voor zijne van tranen glinsterende oogen schemerden: "maar wat behoef ik ook iets te lezen? mijn hart had het mij immers gezegd!"
Rechts en links schemerden ter halver hoogte op den berg op de zwarten, platgetreden grond de witte tenten en achter de tenten, de donkere, ontbladerde stammen van het plataanbosch, waarin onophoudelijk bijlslagen klonken, wachtvuren knetterden en de gevelde stammen krakend neerstorten. Een blauwachtige damp steeg van alle zijden in kolommen omhoog naar den diepblauwen winterhemel.
Plotseling beefden haar oogleden op, de tuinkleuren schemerden en schitterden, vervaalden in vlekken en joelden op in vonken en bleven, hevig vooruitglansend, in de verte sidderend en dwingend, de warmte warrelde over haar schouders; zij zag Ster zitten, vlak hij haar, met een groote wasemende leêgte van zwart en van groen achter hem.
Ik kende mijn weg en wende aan de duisternis, die lichter scheen te worden. De villa's schemerden achter de boomen en veel schoone sterren blonken in den stillen hemel. Bij den kruisweg nam ik links, den heuvel op. Ik zag den weg, grijsachtig-blond, tusschen de donkerder velden.