United States or Oman ? Vote for the TOP Country of the Week !


Ο καπετάν-Γεώργης, ούτως εβαπτίσθη εν τη συμμορία, ήτο ανήρ τεσσαράκοντα ετών, μαυριδερός με ωραίον μαύρον μύστακα, τολμηρός εν ειρήνη και πρωτοπαλλήκαρο εις το πλιάτσικο, πονηρός όμως και πολυμήχανος.

Η πρώτη έγεινε διά το ανύπαρκτον όνομα Αχλαδία, άρα ήτο ως να μη έγεινε και το βρέφος δεν εβαπτίσθη επομένως εις το όνομα του Πατρός. Αφού δε ούτω ο Τερερές έδειξε την θεολογικήν υπεροχήν του και την αμάθειαν του ιερέως, εξέφρασε και τον φόβον ότι, όταν ο δεσπότης θα εμάνθανε τα γενόμενα, το πράγμα θα είχε διά τον παπά συνεπείας.

Πράγματι ο Τερερές υπεστήριξε φανερά πλέον ότι, αφού το παιδί εβαπτίσθη με δύο ονόματα, το βάπτισμα δεν έγεινε σύμφωνα με τους τύπους της Εκκλησίας μας. Ήτο σαν φράγκικο. Η Εκκλησία μας ορίζει καταδύσεις τρεις εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος· αλλά διά το πραγματικόν όνομα του παιδιού έγειναν δύο μόνον καταδύσεις.

Χαρακτηριστικά της εποχής. — Βαθύτατον σκότος προ της αυγής. — Ασκητισμός. — Ιωάννης ο Βαπτιστής. — Ο χαρακτήρ του. — Η διδασκαλία του. — Οι ακροαταί του. — Σκηνή εκ της διδασκαλίας του. — Το κήρυγμά του. — Ο Ιωάννης προ του Ιησού. — Διατί εβαπτίσθη ο Χριστός. — Αναγνώρησις του Μεσσίου.

Ανδρέας ο Κάλβος, υιός του Κερκυραίου Ιωάννου, εκ του προαστείου Μαντουκίου, και της Ζακυνθίας Ανδριανής Ρουκάνη, εγεννήθη εν Ζακύνθω, εβαπτίσθη δε υπό του εφημερίου του αγίου Νικολάου των γερόντων τη 18 Ιουλίου του έτους 1792, ων μηνών τεσσάρων. Ο ανάδοχος αυτού ήτο ο δόκτωρ Σπυρίδων Ρούκερ Κερκυραίος. Φυσικήν κλίσιν προς τα γράμματα και ζωηράν φαντασίαν παιδιόθεν επέδειξεν ο Κάλβος.

Ήτο αύτη η κοιμωμένη επί της κλίνης, η πρωτότοκος κόρη της Φραγκογιαννούς, η Δελχαρώ η Τραχήλαινα. Είχαν βιασθή να το βαπτίσουν την δεκάτην ημέραν, επειδή έπασχε δεινώς· είχε κακόν βήχα, κοκκίτην, συνοδευόμενον με σπασμωδικά σχεδόν συμπτώματα. Καθώς εβαπτίσθη, το νήπιον εφάνη να καλλιτερεύη ολίγον, την πρώτην βραδειάν, και ο βήχας εκόπασεν επ' ολίγον.

Προ δεκαοκτώ ετών, όταν εβαπτίσθη η Μπαμπέττα, είχεν έλθει αυτή η νονά της εις το Βεξ. Είχε δωρήσει εις την Μπαμπέτταν την πολύτιμον καρφίτσα, που εφορούσε εις το στήθος της. Είχε γράψει δύο φοράς η νονά, και το έτος τούτο θα συνηντώντο με αυτήν και τας θυγατέρας της εδώ εις το Ιντερλάκεν. Αι θυγατέρες ήσαν ανύπανδροι τριάκοντα περίπου χρόνων, ενώ αυτή ήτο μόλις δεκαοκτώ.

Τοιουτοτρόπως, επρόσθεσεν ο Αυτοκράτωρ χαμογελών, πραγματοποιείται η χθεσινή μου προφητεία. Φαντάσθητε την χαράν και την έκπληξιν του πτωχού χωρικού, όστις βεβαίως ενόμιζεν ότι ωνειρεύετο. Αλλά το γλυκύ όνειρόν του προσεχώς επραγματοποιήθη πληρέστατα, διότι και ο υιός του εβαπτίσθη υπό του Αυτοκράτορος, και κτήματα και ποίμνια πολλά, και κατοικίαν ευρύχωρον απέκτησε.

Αφού το μικρόν εβαπτίσθη, και ωνομάσθη Χαδούλα, με τ' όνομα της μάμμης τουτο οποίον έκαμεν εκείνην να μορφάζη σείουσα την κεφαλήν, και να ψιθυρίζη «μην τύχη και χαθή τ' όνομα!» — πάλιν η γραία ηγρύπνει, αν και το μωρόν εφαίνετο να είναι οπωσούν καλλίτερα. Άλλως η αγρυπνία ήτο εν τη φύσει και τη ιδιοσυγκρασία της Φραγκογιαννούς, ήτις εσκέπτετο χίλια πράγματα, και είχε τον ύπνον δύσκολον.

Και αφού απέθανεν εκείνη δέκα ημερών λεχώ, και απέθανε και το παιδίον δωδεκαήμερον, αφού εβαπτίσθη, η θειά-Αρετώ, την οποίαν τινές των καλών γειτονισσών είχαν επονομάσει «η Χρονίστρα», και άλλαι πάλιν την έλεγαν απαισίως η «Αχρόνιαστη», και πάλιν άλλαι την ωνόμαζαν ευφήμως «η Χρονιάρα», έλαβε τα στέφανα του γάμου, έκοψε και μέρος από τους «φωτεινούς χιτώνας» και τα «κουκούλια αγαλλιάσεως» του μικρού, και τα έφερεν αφιέρωμα εις τον ναΐσκον της Παναγίας.