United States or Vanuatu ? Vote for the TOP Country of the Week !


Coxeando e rastejando partiu para a villa, aonde amanheceu á porta do sargento, cuja cholera exacerbada pela certeza de ter servido de alvo á irrisão na famosa noite dos fantasmas, soube artificiosamente exaltar.

Uma grande parte dos trabalhadores succumbem logo ao abordar aquelles portos insalubres em que predominam quasi constantemente as febres, o cholera e outras molestias que desapiedadamente desvastam a humanidade, e os que por ventura logram a felicidade de escapar ás garras da morte, depois de muitos annos de privações que nunca soffreriam na sua terra, conseguem reunir no cantinho do bahú uns 400 ou 500 mil réis, que o tratamento das molestias adquiridas no Brazil lhes absorve, quando exhaustos de forças e na decrepitude da vida, regressam á sua terra natal.

'E n'isso se distingue das outras todas. 'Pois ainda ha quem o saiba n'esta terra? 'Ha mais do que não houve nunca pelo menos ha mais quem o saiba melhor. 'Póde ser: os juizos de Deus são incomprehensiveis. 'E infinita a sua misericordia. 'Mas a sua cholera implacavel, a sua justiça tremenda. 'A misericordia é maior. 'Quem lhe insinou tudo isso?

Não atormente com os delirios da sua paixão a existencia propria, e aquella alma sensivel e melindrosa, que treme que uma imprudencia, venha abismar no mesmo naufragio os dois amores da sua vida!... Se não fosse o seu genio arrebatado confiava-lhe um segredo, que Leonor se não atreveu nunca a dizer-lhe, porque receia os impetos da sua cholera, mas que havia por outro lado de aplacar-lhe a afflicção...

O seu animo era generoso, embora cedesse aos impetos do sangue, facil de inflammar, provocando paroxismos de cholera, que os seus intimos deploravam, porque frisavam quasi por loucura frenetica. As palavras de Magendie advertiram-n'o. Recuperando-se da embriaguez da raiva, volveu ás maneiras cultas e urbanas, que tantas affeições lhe grangeavam, mesmo entre os adversarios.

Quite me deixas d'esse dote infame! Presente, viva tenho na memoria A injuria com que as faces affrontaste De minha pobre mãe; e a vil herança Que recebi no berço, inda me accende O semblante de cholera e vergonha. «No tumulo onde agora ella repousa, Irá juntar-se em breve o meu cadaver.

'E n'isso se distingue das outras todas. 'Pois ainda ha quem o saiba n'esta terra? 'Ha mais do que não houve nunca pelo menos ha mais quem o saiba melhor. 'Póde ser: os juizos de Deus são incomprehensiveis. 'E infinita a sua misericordia. 'Mas a sua cholera implacavel, a sua justiça tremenda. 'A misericordia é maior. 'Quem lhe insinou tudo isso?

Parece que está a zombar da cholera do Senhor! acudiu respeitosamente a tia Monica, beata que vivia de resas por conta das fidalgas de Buenos Ayres, quando os seus affazeres não lhe permitiam conversar com o Todo Poderoso por conta propria.

Mas a resistencia ia-se tornando cada vez mais inutil, porque além da chuva de granadas que cahiam dia e noite sobre a cidade, além da recrudescencia do cholera, para o qual não bastava o hospital da Quinta dos Congregados, o mar conservava-se tão tempestuoso que não era possivel apparecer véla alguma no horisonte!

Mas de vêl-a, toda a minha cholera se exhalava como fumo, ajoelhava-me aos pés d'ella, e comprimia-a convulsivamente ao meu coração. O que muito me espantava e irritava acremente era a docilidade com que ella, sem murmurar, a tudo se submettia. A ausencia, os obstaculos, as difficuldades, não podiam nada com ella. Vêr-me, não me vêr, era tudo o mesmo. Sempre serena aquella phisionomia.

Palavra Do Dia

desejam

Outros Procurando