schoellenen

Bijgewerkt: 6 mei 2025

Maar toen zij nu uit de lange en donkere galerij van de Schoellenen weêr in de vrije lucht kwamen, zagen zij op korten afstand voor zich eene witte gestalte, die zich bewoog. "Ik geloof dat ik menschen zie!" riep Veervlug vrolijk uit. "Als het in 's Hemels naam maar niet de geest van den monnik is," zegt de gids. "Daar zijn geen spoken," zegt Pols, die wit wordt als een doek.

Bernardus Gewin - Reisontmoetingen van Joachim Polsbroekerwoud en zijne Vrienden