Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 5 mei 2025
"Donker in 't gele gewaad, ligt met sandel bestrooid en met kransen omhangen, De oorringen schittrend in 't licht als de dans ze beweegt om de lagchende wangen, Schertsend en kozend met dartel gebaar Leidt Krishna ten reidans de luchtige schaar.
En hij maakte 't hof haar kozend Met zijn zoetste zonnelachjens, Met zijn zachtste fluisterwoordtjens, Met zijn zuchtjens en zijn zangen, Met zijn fluistren in de twijgen, Met zijn toontjens, met zijn geurtjens; Tot hij haar in de armen drukte, In zijn purperkleed haar hulde, En veranderde in een starre, Eeuwig trillende aan zijn boezem; En nu ziet men ze aan den hemel Immer en te samen wandlen, Wabun en de Wabun-Annung, Wabun en de Morgensterre!
En op de estrade vertoonde zich een donker gekleurde schoone jonge vrouw, in rijk doch misschien wel wat heel weelderig kostuum, en ving half zingend, half reciterend, onder begeleiding eener zachte muziek aldus aan: Nu de lieftallige atimoekta den mango doet siddren in minlijke boeijen, Nu ook Vrindavana's woud weer der Djamoena heldere golven besproeijen, Nu zich de lente aan de jeugd en de schoonheid, met haar tot verleiding geboren, Paart om den kluizenaar zelf in de rust zijner vrome overpeinzing te storen, Nu komt zich Krishna in 't voorjaar vermeijen, Droef voor verlaatnen alleen, en speelt kozend en danst met de dartlende reijen.
Deze en die kussend ter vlugt, maar te vaster die innige aan 't harte soms prangend, Gene schalksch aanziend en deze, die tracht hem te ontsnappen, met de armen omvangend, Schertsend en kozend met dartel gebaar, Leidt Krishna ten reidans de luchtige schaar."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek