gedachte-innerlijk

Bijgewerkt: 15 mei 2025

De student Anselmus, wonderdadig gesterkt door deze klanken en schijnselen, vestte zijn gemoed en gedachte steeds meer op het opschrift van de perkamentrol en weldra gevoelde hij, als komende uit zijn eigen innerlijk, dat die teekens niets anders konden beduiden dan de woorden: „Over de verbintenis van den Salamander met de groene Slang.” Toen weerklonk krachtig een drievoudig accoord van heldere kristalklokjes. „Anselmus, lieve Anselmus” zuchtte het hem uit de bladeren tegen en wonderlijk! langs den stam van den palmboom wond zich de groene slang naar omlaag. „Serpentina, liefste Serpentina!” riep Anselmus in de vervoering der hoogste verrukking, want toen hij scherper toekeek, was het een lieftallig, heerlijk meisje, dat hem onder een aanzien met de donkerblauwe oogen, zooals zij in zijn gedachte-innerlijk leefden tegemoet zweefde.

E. T. A. (Ernst Theodor Amadeus) Hoffmann - De Gouden Vaas