allermenschelijkste

Bijgewerkt: 23 juni 2025

Het was ook of wij dof en gevoelloos gingen worden voor het allermenschelijkste leed, nu het leed over heel de wereld als een donkere engel vleugelde en de eindeloosheid van nog te gebeuren wee niet was te overzien. Dat trof mij telkens in die dagen wanneer ik eene begraving zag aan een sterfhuis of voor 't portaal eener kerk. Die waren zoo verlaten en eenzaam.

Jozef Muls - De val van Antwerpen (october 1914)