αγγελικούλα

Ενημερώθηκε: 25 Μαΐου 2025

Σκούπισε τα δάκρυά του με την απαλάμη και, σα μεθυσμένος απ' το μεράκι του, σήκωσε πάλι μια φωνή γλυκειά και κρουσταλλένια: «Ωχ! Αγγελικούλα μου!» Όλοι κλαίγανε τώρα. Γιατί κλαίγανε κι' αυτοί δεν το ξέρανε. Το μεγάλο τετράγωνο φανάρι είχε σβύσει ανάμεσα στα κλαδιά.

Pavlos Nirvanas - Το συναξάρι του Παπά-Παρθένη : κι' άλλες νησιώτικες ιστορίες